| Mamujadadi Giovanni Moro
 O Mamujada, cantu mi ses caracando s’isparghen tottu sos fiores,
 in beranu ti torran sos colores
 e mostras tue una bellesa rara.
 Como chi s’ierru ch’est coladu 
            s’isparghede in sa corte su gravellu
 e datu chi su tempus est pius bellu
 su campu de zizzios s’est mudadu.
 De cristallu est s’abba ‘e 
            su traghinu chi valada in sas baddes friscorosas
 e su mudrecu si vestid de rosas
 faghende de su sartu unu zardinu.
 Respira, o bidda mia, appena, appena como chi sa tempesta ch’est colada
 e torred s’allegria a Mamujada
 chi eris fit pranghende a boghe lena.
 Irmentiga tristuras e affannos ca sun lughende in chelu sas istellas,
 dromma sa zente senza sentinellas,
 nessunu pessed pius a sos ingannos.
 Torred sa paghe a sos logos nostros e sa terra produat latte e mele
 dae Loddhasi a Tarasonele
 medas problemas siana risoltos.
 Dae su Castru vintzas a Cumbentu torred serenidade e allegria
 e sas campanas de Santa Maria
 sonene solu pro dare cuntentu.
 Progad ch’in carma e senza temporale 
            como chi superadu amus s’iverru;
 dae Berei vintzas a Tzannaerru
 siad irmentigadu cada male.
 Regne s’istima e sa simpatia dae Loreta vintzas a Moddore
 e siad cuntentesa e bonumore
 dae Santa Rughe a Santa Nistasia.
 |