Mamma de dolore
di Melchiorre Murenu

Sende mortu cun rigore,
fizu de s’anima mia:
no mi giamedas Maria,
si no «Mamma de dolore».

Da-e su chelu est benidu
s'unicu fizu de Deu.
In su puru corpus meu,
santamente costoidu,
pustis cun flagellos bidu
culpa de su peccadore.

Est zertu chi si 'estesit
de una carre mortale;
cuddu tronu imperiale
pro nois abbandonesit;
una naschida fattesit
tottalmente inferiore.

Cuntempla su Deus veru
cantu operesit pro te.
In sa grutta de Betlè
nadu coment’e povèru,
pro esser su mund'interu
liberadu da-e s'errore.

In sa parturida mia,
dognunu m'abbandonesit;
solamente m'assistesit
sa virgine Anastasia
mirende cun cortesìa
su virginale candore.

In cussa naschida afflitta
senza terrenos onores,
da-e poveros pastores
rezzit sa prima visìta,
verbu de paghe infinita,
divinu mediadore.

Sos orientales rese,
venerabiles personas,
sas preziosas coronas
li disponzesin a pese,
offerzende tottas trese
donos de summu valore.

Su Soberanu infinitu,
Pro mesu de un’anghèlu,
Ordinat da-e su Chelu
De fuir’a s’Egittu,
Po transer su precipitu
D’Erodes vendicatore.

Tale annunziu divinu,
Impremid’ hapas in testa:
Una tremenda tempesta
M’incontresit in camminu,
Cun su Celeste Bambinu
De duas dies minore.

Pro pius grave patire
Pro sumas affliziones,
Nos bessit duos ladrones
Cherfendenos persighire,
Ma su meu persuadire
Lis plachesit su rigore.

Cristianu ; iscult’a mie
Cantu Gesus operesit;
Vivu samben derramesit
In sa Santa ottava die,
Pro che samunare a tie
Dogni mancia, peccadore.

Pustis de haer passadu
in su retiru trint'annos,
atterrinde sos ingannos
sa dottrina hat preigadu.
Pro cussu s'est irritadu
su giudaicu furore.

Po vera costanzia santa
chi nos tenet Deus zertu
istesit in su desertu
interas dies baranta,
cun penitenzia tanta
pro nois tottu in favore.

Pro sa culpa causada,
Omine, piangh’e treme,
Trattend’ ‘e Gerusalemme
De cudda solenn’ intrada,
Ch’ innantis lu rispettada
Dendeli distint’onore.

Gerusalemme mudesti
De aspettu vacillante.
Pro padronu dominante
Rezire non lu cherfesti,
Pius prestu cambiesti
Santu rispett’ in rancore.

Benint tott’ a udienzia
Sos tales chi l’hant traitu,
Pensende calchi delittu
Po li fagher sa sentenzia;
L’adattana sa potenzia
A capitulu mazzore.

Pustis de l’haer offesu
Cun ridiculas pretestas,
Procuresint falsas testas
Pro giurare contr’ a Gesu,
Tales d’essere cumpresu
Malignu aggraviadore.

Duos tales falsamente
contr'a Issu hana giuradu
nende chi si fit famadu
pro reale prepotente,
ch'istesit continamente
de dannos causadore.

Sa Sinagoga infernale
Hat crefidu definire,
De tenner e de ‘occhire
S’Altesa Celestiale,
Senza distingher su male
A issa posteriore.

Definid’ hat su cunsultu
Chi sa die occisiva,
No cumbeniat festiva
Po non provenner tumultu
Si tiat fagher s’ insultu
Una die inferiore.

Sos cunsultos orribiles
Non pensana, miserinos,
Ch’ a sos ojos Divinos
Sunt giaros e visibiles,
Né b’ hat cosas impossibiles
Pro s’ immensu Criadore.

Benit custu castu lizu
nendemi cun agonia:
«Oe appuntu, mamma mia,
difinidu hat su consizu
de 'occhire cuddu fizu
tou e de su Criadore».

«Insumma sunt contr’ a mie
Tottu sos votos de Sala.
Duncas, cun sa rughe a pala
Hapa esser sa sesta die,
Già, chi mi cheret gasìe
Custu mundu traitore.»

«Ite dolente notizia,
Fizu, mi faghes ischire!
Deves intantu ubbidire
a sa paterna giustizia
pro torrare s'amicizia
cun Deus su peccadore».

Cussu fizu summ’ e bonu
Prima de sa Sua iscena,
Desit a sa Maddalena
Su generale perdonu,
Compensendeli su donu
De su preziosu adore.

In gioja, sa notte tale
Po triunfu a tanta pena,
Mandighesint in sa chena
Su sacr’ anzone pascale;
Cumpartendel’ uguale
Cun benign’ e Santu amore.

Da’ su Gesus ispiradu
(S’epocalisse l’iscriet)
Cuddu ch’ in grassia s’iet
Su sambene cunsagradu,
Devet esser dedicadu
De gloria meressidore.

Cun d’ un’ affettu paternu
Nesit su fizu de Deu,
«Chie pappat su corpus meu
Tet viver sempr’ in eternu.»
E Guida cun d’ un’ esternu
De malignu e traitore.

«Unu dolore m'affannat,
Bos devo fagher ischire,
Cherfendemi traighire
Unu de bois m'ingannat.
Penset puru chi s'addannat
S'indicadu traitore».

«Su dissipul’ ingannosu
De su meu apostoladu,
Menzus no esserat nadu
In su mundu orgogliosu»
Nesit, Giuda coraggiosu:
«Duncas, so deo, Signore»

Prostradi, Giudas, a pese
A grassias sas prus raras,
Tue t’affaccias e naras
S’ ingannosu tue sese,
Deus est, chie lu crese,
Usa rispettu e timore.

S’ immensu fizu de Deu
Sighit a ispiegare:
«Cuddu chi s’hat a cibare
Prestu in su piattu meu,
S’ ingannu lu faghet reu
De su eternu rigore.»

Una costanzia forte
Pedru promittesit puru,
Chi tiat esser seguru
Cun Gesus fin’ a sa morte,
Susteninde dogni sorte
Senza niunu timore.

«No est giustu faeddare.
Mira, Pedru, chi ses cuddu
chi, prima 'e cantare puddu,
Tres boltas m'has’ a negare.
No istas med’ a proare
Cudd'avvisu intendidore».

Insumma, pustig chenadu
Cuminzesit su lavabu,
Comment' e Divinu babbu
Sos pes a tott' hat basadu,
Prim' a Pedru s' est boltadu
Dignu che testa mazore.

«Ancora chi liberale»
Pedru faeddat dolente:
«Sos pes mios comente
Basarelos bucca tale,
De su regnu celestiale
Prinzipe, guvernadore.»

«Pedru, si gasi persistes,
No hapa esser cun tegus,
Non tenes parte cun megus
Si negas ite resistes.
Mira puru, no achistes
Calchi severu furore.»

Beni, Sacra 'ucca onesta
De su Rè subra sos Rese;
Non bases solu sos pes
Sas manos e-i sa testa,
No armes sa tua dresta
De castigu e de rigore.

Istituidos cun gosu
Sos misterios legales,
Accordesit a sos tales
Un' improvisu reposu,
S' Iscariote ingannosu
Cunservad' hat su rigore.

Cuddu Giudas preparadu
Cun sos ojos sempr' ischidos,
Curret cando fint dormidos
Cun s' ira de su peccadu;
Per notte s' est presentadu
A su tirannu furore.

Cun tantas malignidades
A sos iscribas hat nadu:
«Su Nazarenu giamadu,
Chi bois tottu chircades,
Si a mie mi pagades,
Hap' esser s' ospiadore.»

Rispondent, cuncordamente:
«S' est chi su Mastru ti 'endes.
Su chi tue nde prendes
Has a tenner, prontamente,
Sa paga suffiziente
La cherzas mann' o minore.»

«Su chi mi cherides dare»
Rispondet s' Iscariote,
«In custa matessi notte
Temus Gesus arrestare.
Cuddu chi hap' abbrazare
Ligade senza timore.»

No s' incontrant sanguinaria
Chi agualent a-i custu,
Faghent su minor' aggiustu
De solos trinta 'inaris,
E restant d' andare paris
Po ligare su Signore.

Andesit Gesus perfettu
Sentinde s' afflizione,
A faghere orazione
A su monte Olivettu,
Pianghende su diffettu
De s' impur' ingannadore.

In s' Olivett' est andadu
Cun d' unu vivu supportu,
A fagher ora in cudd' ortu
De Getsèmani giamadu,
Da doighi accumpagnadu
Tottu frades in s’amore.

Sos discipulos de Deu:
Giuanne, Pedru e Andria,
Giagu, Simone, Mattìa,
Tomas, Portolu, Matteu,
Giaco, Filippu e Ladèu,
Tottus cun santu timore.

Gesus cun santu pretestu
Tres nde cherfesit costantes:
«Supplicade, vigilantes,
Pro chi Giuda benit prestu,
Pro mi ponner in arrestu
Coment' e superiore.

Sos tales angustiados
Cun sas lagrimas dognunu,
De unu sonn' importunu
S' incontresint aggravados;
Istesint tottu culpados
Ma prus sa testa Mazore,

«Cun rejone chi m' attriste
Rifflettinde cando nei:
«Possibile est Pater mei
Transet mè cales iste.»
«Dademi pro chi resiste.»
Calchi cunfortu de amore.»

Su Monarca soberanu
Sa terz' esclama intende(t,
Tando s' anghel' imbiende
Cun su caligh' in sa manu,
Mustrande da-e lontanu
Su preparadu rigore.

In cussu caligh' amaru
Bidet sas miras Divinas:
Rughes, giaos e ispinas.
Dogni patimentu giaru,
Decrettu senza riparu
De morte cunfirmadore.

Gasi s' anghelu l' hat nadu:
«Creide, Prinzipe nostru,
S' infinitu Babbu 'ostru
Summamente, est airadu,
Cheret chi siet tragadu
Su figuradu rancore.»

Eccellente bonidade
Chi su mandad' azzettesit:
«Fatta siat» rispondesit:
«Sa Divina voluntade,»
Po tenner sa libertade
Su terrenu peccadore.

Sezzid' in tronu 'e gloria
Bidet un' atera cosa,
A medas infruttuosa
Sa morte sua e vittoria,
Po cussa trista memoria
Faghet de samben suore.

Cun sos bestires bagnados,
Girat, in s' ort' unu pagu.
A Giuanne, Pedru e Giagu
Bidet torra reposados;
Istesint rimproverados
Cun su sighente fervore:

«Avvicinande s' est s' ora,
Su tempus no est lontanu
De mi cunsignar' in manu
A sa zente peccadora.
Dromide s' hazis ancora
Coraggiu sena timore. »

Cun d' unu faeddu. tristu
Torrat a los ischidare:
«Non podides vigilare
Un' ora cun su Magistru?»
Eppur' hant fattu sussistu
A su sonnu aggravadore.

«Benide, frades, andamos
Fin' a esser incontrados,
Sos Giudaicos soldados
Numerosos ch' ispettamos.
Capu de issos miramos
S' apostulu traitore.

Ecco chi Giudas benzesit
Ischinde fagher s' ispia,
Sa infidele cumpagnia
Vigilare la fattesit,
E issu s' accurziesit
A su Supremu autore.

Tranquillu, abbrazzadu
Hat s' amabile Gesusu,
Cherfendeli fagher usu;
«Adios Babbu» l' hat nadu.
Pienu s' est abbizzadu
De buiosu iscurigore.

Preguntat a Giudas feu
Su Signore amorativu:
«Nara: pro cale motivu
Basas su fizu de Deu?
Ispiegalu, amigu meu,
S'est pro dannu o amore.»

«O Giudas isfortunadu,
Prit' has perdidu su Chelu!
Cun megus s' infame zelu
Tias haer declaradu,
Ca ti ti’ haer curadu
Che benignu difensore.»

Da' Giudas appartande
Sas cumpassivas miradas,
Preguntat a sas armadas:
«Ite sezis osservande?»
Rispondent: «chi fin chirchande
Su Nazarenu Signore.»

«Deo sò, non dubbitedas,
Sighide sos disafios,
Ma sos discipulos mios
Lassade, non los tocchedas.
Bos prego chi los trattedas
Cun rispett' e cun amore.»

Restant de forza distruttos
Senz' animu ne coraggiu,
Lis benit unu dismaggiu
Chi sun tott' in terra rutos!
S' infame chi los hat giutos
S' est fuidu cun terrore.

S' infinitu soberanu
Los hat in forza torrados,
Tando si nde sunt pesados
Prontos a lu ponner manu,
Mustrendesìli tirànu
Dogni pizzinnu minore.

Santu Pedru, ottimoradu,
Però cun briu assolutu,
Cand' a Marcu hat iscutu
S' origgia che l' hat segadu.
Gesus si nd' est attristadu
Rezzindel' in disfavore.

Ma Marcu restesi sanu
Da-e Gesus in lestresa:
«Deo non cherzo defesa»
Li narat su soberanu,
«’Ogni poder' hap' in manu
Si cherz' esser difensore.»

A lu ligare cun ira
S' esercitu disit manu,
Passendel' in su Giordanu
Bucc' a terra, tira, tira,
Senz' haer nessuna mira
De su potente Criadore.

Opprimid' e maltrattadu
Senza culpa s' est connotu,
E-i sos discipulos tottu
L' hant, in s' attu, abbandonadu,
Lassandelu cunsignadu
A s' esercit' ofensore.

In primu lu hant portadu
A domo de Anna superbu,
Su veru Divinu Verbu
Pro bene nostr' umanadu.
In pes e manos ligadu
Comente a malfattore.

Cuss' Anna incredulidu
Subitu l' hat dimandadu:
«Cale dottrin' has trattadu
Cale legge has ubbididu,
Nara s' has aggradessìdu
S' attuale Imperadore.»

Sas rispostas sapientes
Gesus li nesit gasìe:
«Proite domandas a mie?
Interroga sos presentes,
De sas culpas insolentes
So 'istadu reprensore.»

Po su giustu faeddadu
Marcu mostru de inferru,
De unu gant' 'e ferru
Sa destra si hat armadu,
E furiosu l' hat dadu
Unu ciaffu cun rigore.

A colpu tantu fatale
Gesus li nesit ebbìa;
«Bogami testimonìa
S' hapo faeddadu male,
Po risposta giusta tale
Proite tantu rigore?»

Chi' est cussa ch' hat colpadu?
Man' infame peccadora,
Cuddu ch' in s' ortu pag' ora
S' origgia ti hat saldadu,
In cussu mod' has pagadu
Su signaladu favore.

Terra, misera e mischina
O! Chelu Sant' adornadu.
Proite no has paradu
S' empiu Marcu in chisina?
Già ch' a sa cara divina
Privesit su risplendore.

Anna, feu mostru ingratu,
Senz' ischire guvernare,
In logu de cundennare
S' insultu chi si fit fattu,
F'aghet giugher a Pilatu
Su maltrattadu Signore.

Furiosos l' hant portadu
A s' empiu presidente:
«Mira custu prepotente.
Cherimos sentenziadu,
Pro cant' Issu hat operadu
De mort' est meressidore.»

Nesit Pilatu Giudeu:
«A dezidire su chi has,
Sol' ispettat a Caifàs
Sende custu Galileu,
No este s' istadu meu
Subr' a issu decisore.

Caìfa puru, superbu,
Inutilmente tribagliat.
Iss' isfidat, Deus cagliat
No rispondet unu verbu.
Misteriosu riserbu
Pro sa die venidore.

Caìfa istesit prontu
A li fagher provvidire,
Unu biancu 'estire,
E faghinde tal' affrontu,
Giudicad' hat pro tontu
Su sapiente Autore.

Dezidini totalmente
Sos tribunales e Anna:
«Devet fagher sa cundanna
Pilat’ immancabilmente,
S' attuale presidente
De Cirinu successore.»

Cumandant a lu portare
(Cun zertas fingidas lodes)
A presenzia d' Erodes
Centru de mal' esemplare.
Su chi hat fatt' istestare
A Battista precursore.

Erode l' hat dimandadu:
Si fìt Gesus verdaderu,
E si pur' esseret beru
Dogni delitt' accusadu,
Si fit issu, su giamadu,
Fizu de su Criadore.

«Non lu poto dennegare
Sò Gesù, si ti redues,
Cuddu ch' in subra nues
Hazis a bider falare,
A destra po giudicare
Peccadu mann' e minore.»

Cuss' indign' e malaittu
Non l' hat cherfid' iscultare.
Su benignu faeddare
L' imputesit a delittu,
Giudichendel' in iscrittu
Giaru bestemmiadore.

Tottu cun superbas chenzias
A Pilatu l' hant portadu:
«Non tenes pius istadu
S' a-i custu no sentenzias,
Gai sunt sas provvidenzias
De dogni superiore».

Pilatu, pro sa paura.,
Timind' a lu giubilare,
Cumandat a flegellare
S' innozente criatura,
Chi sa rocca pius dura
Tremulesit de terrore.

A Gesus sen' acconortu,
Senz' isperanzia nessuna,
Sos membros, a sa culuna,
Li ligant in iscunfortu.
Lassadu l' hant, bell' e mortu,
Senza forza nè ardore.

Li falait fin' a pese
Su samben da-e sa chiza,
Po sas azzottas, semiza
Seschentas sessanta sese.
E tue pagu bi crese,
Ostinadu peccadore!

Sos barbaros li fattesint
Unu massacr' inumanu.
Da unu logu lontanu
Sos ossos si numeresint.
Finas sas pulpas bolesint
Cun ispasimu e rigore.

Custu l' hana causadu
Sas mancanzias e penas,
Isortu l' hat sas cadenas
Cun frizzas unu soldadu,
E ruesi dismajadu
Senz' alenu nè vigore.

Subra sa Sacra persona
Fattesini disciplinas,
Settanta duas ispinas
Li ponzesint pro corona,
Dendeli sa inorobona
E de brulla imperadore.

De amor' unu faeddu
Gesus no lis' intendesit.
Anz' a beffe lu respesit
A cara 'ogni piseddu,
Dende!' isceltu 'accheddu
De canna, pro disonore.

Sos chi l' nana cunsumidu
No nde funi soddisfattos.
Torradu l' han' a Pilatos
Cun sa tunica 'estidu,
Su cale s' est atturdidu
Mirande tantu rigore.

Sa caus' attentamente
Torrad' a esaminare.
Non restat de l' incontrare
A su solitu innozente,
In su modu seguente
Nesit cun alt' isclamore:

«De cust' odiu terrenu,
Populu, ite nd' accabas?
Si crucifichet Barabbas
E si salvet Nazarenu.
Bastante l' hazis pienu
De colpos, senza timore.»

«Universa est sa Corte»
Rispondet s' impiedade:
«De sa sua libertade
Barabba tenzat sa sorte,
E si cundennet a morte
Su Nazarenu Signore».

«S' accanida cumpagnia»
Nesit Pilatu: «l' intendes?
E tue non la riprendes
Faghes silenziu, ebbia.
Ma sa podestade mia
Subra sa tua est mazore».

Rispondet su fattu reu
E oppremida magestade:
«Tue no has podestade
Subra su fizu de Deu.
Si fit su mundu su meu
Conoschias su fervore.»

Su presidente assassinu
A morte lu cundennesit,
In sa cundenn' iscriesit
Grecu, Ebraicu e latinu,
E pro cumandu Divinu
De Rè l' hat datu s' onore.

Sos Giudeos faghent chenzia:
«Sa cundenna est mal' in sé,
Chi cheriada esser Rè
Pro vias de prepotenzia,
Devet esser sa sentenzia
Iscritt' in cussu tenore.»

Risentidu e affannadu
Rispondet Pilatu afflittu:
«Su ch' hap' iscritt' hap' iscrittu
Su ch' hapo nad' hapo nadu.»
Decrettu determinadu
Da-e s' altu criadore.

Cuss' isbirraglia contraria
A s' amabile Gesusu,
Sa rughe l' hant postu susu.
De vinti pes de longaria
E deghe pes de largaria,
L' affirmat un' autore.

Sende cun sa rugh' andende
In mortales agonias,
L' incontrant sas tres Marias
Lastimosas, pianghende,
E lu ident isparghende
Sambene, pro part' e suore.

«Poite t' incontras gasìe,
Fizu meu, agonizzante?
De cussa rughe pesante
Dande purzione a mie,
Ca non merìtad' a tie
Patire tantu rigore.»

«Fizu meu, flagelladu,
Leamiche custa nue,
Chi conosca si ses tue
Cuddu fizu dilicadu,
Ca t' est tantu cambiadu
Su divinu rispondere.»

«E puru fisti s' accisu
De tottu sos Serafinos,
Sa lugh' e sos Cherubinos
S' ispiggiu de Paradisu.
Oe ti portan' a risu
Sa zente vindicadore.»

«Proite non pianghides,
Veronica e Maddalena?
Da-e sa culpa terrena
Coment' a Gesus bidides,
Attitade ca perdides,
Su 'ostru consoladore.»

Tres bortas, Gesùs, ruesit
Andand' a su santu monte.
Su samben da-e su fronte
Veronica li frobbesit:
Impremidu li restesit
Su retrattu accisadore.

De continu frequenzia
Bidende ruer su reu,
Li desini a Cireneu
Pro apparent' attendenzia,
Su cale, tal' assistenzia,
L' hapesit pro disonore.

Send' a Gòlgot' arrivadu,
Zirellu de su Calvàriu,
Cudd' esercitu contrariu
Sos pestires l' hat bogadu;
In sa Rughe l' hat corcadu
Cun ispaventu e rumore.

Sos enormes giaos trese
Ecco chi l' hant presentadu;
Sas sacras manos e pese
Cun issos l' han' incravadu;
Sos membros ch' han' operadu
Pro nois dogni favore.

Sa rughe istes' elevada,
Tottu cun ir' e cun gherra,
Pro ruer a bucc' a terra
L' hant puru precipitada,
Ch' in tres logos s' est segada
S' arbure superiore.

Mi giam' in affliziones
Maria senza cumpagna,
L' arburant car' a campagna
In mesu a duos ladrones,
D' erezes ses miliones
Senz' algunu dolidore.

Su Divinu Nazarenu:
«Sidiu tenzo» esclamesit,
E un' infame li desit
Aghedu mist' a velenu,
Chi l' hat turbadu s' alenu
E cunfusu dogn' ardore.

Pensat, a dissimulare
Su sambenariu delittu,
E a su Babbu infinitu
S' intendet, gasi pregare:
«Dignadi de perdonare
Sa turba crucifissore.»

Su ladrone, bonu in sé,
Nesit, a costazu sou;
«In su Santu Regnu tou
Prego ti ammentes de mé,
Immensu e Divinu Rè,
De tristos cunfortadore.»

Giudicat de aggradesser
Sa bene fatta proposta,
E li torrat sa risposta
Ancora senza melesser:
«Oe cun megus has' esser
De su Chelu abitadore.»

De sa Purissima palma
Osservende su fastizu:
«Giuanne ti siat fizu»
Li nesit: cun alt' esclama,
«E tue li sias mamma
Provisoria, cun amore.»

Prima d' esser ispiradu
A boghe mann' esclamat: Ite,
«Babbu Eternu e proite
M’ has gasìe abbandonadu?
Pro m' esser' affiancadu
A s' omine depidore.»

S' anim' hat incumandadu
A su Monarca Celeste
Nende: «Consumatum Este»
In sa rugh' est ispiradu.
Ecco: Deus inclinadu.
Mortu pro su peccadore.

Subitu si l' accostesit
Unu Longinu soldadu,
A su eretu costadu
Senza lu ider punghesit.
Su sambene li torresit
Cuddu perdidu lugore.

In chenabra est' istadu,
su veru Verbu, defuntu;
A ora 'e sas tres in puntu,
Est zertu, ch' est ispiradu
In angusti' est restadu
Dogni vivu abitadore.

S' aera s' est oscurada,
Sa lughe si separesit;
Sol' e Luna s' eclissesit
Dogn' istella retirada.
Deo sola so restada
Sentinde su Redentore.

Su mare in abbolottu,
Sa terra cun ispaventos,
Sos infuriados bentos
Ponent terr' e mar' in mottu,
E sunt pianghende tottu
S' ispiradu Criadore.

Sas sepolturas abertas,
Sos mortos resuscitados,
Sos montes sunt agitados
Roccas pari pari fertas,
Dande notissias zertas
Chi fit mortu s' Autore.

Send' in tantas agonias
Hapesi ispiraziones;
Benzesint duos barones,
A tantas pregadorias:
Giuseppe d' Arimatias,
Nicodemus miritore.

A s' ingrata udienzia
Si presentant, cun paura.
A li dare sepoltura
Dimandende providenzia;
Nde lograna sa lessenzia
Da-e su superiore.

«Bazi: fizos istimados.
Faladende a fizu meu,
Da-e s' altissimu Deu
Benides ricumpensados;
Hazzis esser azzettados
In 'ogni diccia e favore.»

Alziant, cuddos cristianos,
Tantu cumpassionistos,
E nde' liberant a Cristos
Sos pes' e divinas manos,
Cun pagos colpos pianos
Pro non causar' errore.

In brazzos mi lu ponzesi,
Cando nde l' han' abbassadu.
De cantu fit uagelladu
Ch' apenas lu connoschesi.
«Non ses tue» li narzesi,
«Su Nazarenu fiore?»

Mund' ingratu, deves crere
In cust' angustia vera!
Lu ponent in sa lettèra
Cun boghes de miserere.
E deo, sola, in podere
De Giuanne provvisore.

Finalment' hant sepultadu
Su Verbu Celestiale.
A una vida immortale,
Pustis, est resuscitadu.
Gasi torret, a s' istadu
Perfettu, su peccadore.
No mi giamedas Maria
Si no «Mamma de dolore».