Mama 'e su mundu
de Vanna Sanciu

Ses mama sacra, mama ses de totu,
cumandas dae sempre su misteru,
remonis craes de su ch'est connotu,
su benidore ciaru pro a beru.
Su chiu brotat dae su remotu
sos fizos tuos tatas cun isperu.
Ses fèmina, ses òmin'e fiadu,
s' incantu l'as in bentre già creadu.

In conca tenes falche de sa luna,
sos fizos cantant nùmene ch'est tou,
in terra, mar' e chelu, sa tribbuna
cheret ringratziare de s'annou,
Su coro faghet festa pro fortuna
e vida noa 'essit dae s'ou.
Signora luminosa de majia
s'afidat fidutzosa massajia.

Su sinu tou bundat nutrimentu,
carignos donas pro sas criaduras.
In festas mannas gosas naschimentu,
detzidis morte dae sas alturas,
in su comintzu b'est s' acabbamentu,
in su corrutu b'at achimaduras.
M'ispantat sole fintzas in s'iscuru
su donu tou est un' ammisturu.

Sas dies atraessas, paret bisu,
insambenende vida ch'est già morte,
sunt ràglias de làgrimas e risu.
Comintzat chito su piantu forte,
torramus lestros, tue l'as detzisu
cun sa promissa de lughente sorte.
Fedos parimus e nos acucamus
a s'ùltimu viàgiu abbojamus.


Madre del mondo

Madre sacra, madre di tutti,
comandi da sempre l'antico mistero,
conservi le chiavi dei beni ereditati,
conosci con certezza il futuro.
In te il seme della vita dalla notte dei tempi,
nutri i tuoi figli di speranze.
Sei donna, uomo e animale,
nel tuo ventre c'è l'incanto del creato.

Sul tuo capo la falce di luna,
i tuoi figli cantano il tuo nome,
in Terra, in mare e in cielo, la tribuna
vuole ringraziarti del rinnovamento.
Il coro fa feste per la fortuna donata
e una nuova vita esce dall’uovo.
Sei tu la signora della magia,
a te s’affidano i contadini.

Dal tuo seno sgorga il nutrimento
doni carezze alle creature.
Grandi feste per le nuove nascite,
ma dall'alto disponi la morte ,
tu sei il principio e sei la fine,
tu ci trascini nel lutto e poi fai germogliare la vita.
M'incanti con la luce del sole che squarcia le tenebre.
Il tuo dono è una mescolanza di vita e di morte.

Attraversi i giorni come in un sogno,
sanguinando di vita e di morte,
sono impronte di lacrime e riso.
Un pianto dirotto segna la nascita,
poi torniamo da te perché tu hai deciso così,
con la promessa di una vita ultraterrena.
Come un feto ci accovacciamo
e ci incontriamo nell'ultimo viaggio.


Terranoa, su vintibbàtoro de trìulas de su duamiza e sèighi