Mama diciosa!

di Benito Saba

"In sa terra de Giuda, o Betlemme,
non sese sa tzittade pius minore,
da' a tie at a 'essire unu Segnore:
a páschere at su pópulu de Sion!".

Sette séculos da' sa profetzia
a Betlemme pro su censimentu
cun Zuseppe fis bénnida, Maria,
e a su tempus propiu ‘e lïerare;
ma non b'aiat logu pro a Tie
in domo amiga, nen in sa posada...
as parturidu Gesu in d'un'istalla
e postu l'as, fascadu cun amore,
subra unu pagu 'e paza e de laore.

Pásida notte, dulche e sulena,
ninnende su Criadore incarnadu,
Vìrgine e Mama, Tua crïadura!

E pastores arestes ischidados
sa robba, in sa cussorza, fin tentende;
da' una lughe 'e oro inghirïados,
una 'oghe de ànghelu an intesu:
« Non timedas, bos nùntzio gosu mannu
pro su pópulu totu: in Betlemme
bos est nàschidu unu Sarvadore,
su prommissu Messia e Segnore!
Emmo, andade a Lu ‘ìdere, andade,
a imbénnere L’azis su Pitzinnu:
una mandigadorza est lettu sou! ».
Anghelos in cheleste protzessione
a mille, a mille umpare fin cantende:
« In sos chelos pius altos gloria a Deus,
paghe in terra a sos òmines pro semper,
Isse a boïs perdonat e bos amat! ».
In presse, coïttende, sun andados,
bidu an Gesu in su fenu assaccarradu
e totu t'an, Maria, relatadu,
Deus alabansende, ispantados.

Tue, silentzïosa meditende,
dogni cosa in coro arribaias;
su Babbu Onnipotente ringratziende,
su Fizu cun ternura abbratzaias!
Isposa de s'Ispìritu 'e Amore,
maravizosa ses, Mama diciosa!

(2004)(Cfr. Evangéliu 'e Matteu, cap. 2, v. 6 ; Evangéliu 'e Luca, cap. 2, vv. 1-20)