LuGhes de Beranu
de Peppe Montesu

Sos rajos de su sole a s’aurora
issolven de lentore sas lambrias
cun refressos de lughe incantadora

paren de prata argentadas rias
chi s’allughen de magicu bagliore
daenne ispantu a sas pupillas mias.

Sa terra bruna cambiad’at colore
vestida de vivessa e posta’in gala
at’issolvidu su fritu astragore.

S’ape de nou at’ispartu s’ala
in donzi frore a su passa e basa
leat dulcura faghennelis gala.

Generosu beranu briu dasa
cantos nos donas e meda recreu
paret de oje sena su e crasa.

De s’iverru suterras onz’afeu
cun murmutos de rios e funtana
caentanne su coro in petus meu.

Torran sos cios suta e ventana
de sas lizeras dulches rundinellas
ch’istan bolenne in s’aera sana.

Sos rusignolos cun sas turturellas
da sos sitos issoro preferidos
cantan sa melodias pius bellas.

In campos de fiores coloridos
a pasculu s’intennen sos armentos
tra lidrones e arbures fozidos.

Aes in chelu in fat’ a sos bentos
ismentigas de astrugu e fritore
non an de issos perunos ammentos

sena in su campu su solu pastore
armoniosu elevat su cantu
a su luntanu carignadu amore

totu est ridente totue est ispantu
colorida in totue b’at bellura
paret immentricadu su piantu

sos donos tuos ridente natura
nos pianan d’alenu lughe e briu
chi cancella su dolu e tristura

dae sa punta su focosu riu
ghettat a mare in allegru murmuttu
sonanne unu sinfonicu ninniu
a su beranu de colore alluttu.