Lughe e iscuru
de Antonio Piras

Dae s’iscuru naschet su lugore
chi tinghet custa vida trista e dura,
da s’intragna ‘e sa mama una criatura
nd’essit prena de fortza e de vigore,
da sa terra niedda unu fiore
lenu nd’ispuntat su lutu a mudare,
in duas manos astrintas a pare
frorit unu signale de amore.

Dae s’iscuru naschet su lugore…

Da sas nues umbrosas de s’aera
nd’essit su sole iscanzande sa lughe,
a Gesù Cristu l’an postu in sa rughe
po nos dare sa giusta caminera,
finas sa gherra ch’at mortu dogn’era
at batidu sa paghe a sos congruos
e su malàidu cun sos males suos
pregat a Deus e torrat in colore.

Dae s’iscuru naschet su lugore…

Bido sa lughe in sos ogios de mamas
sende mirande sa criatura insoro,
bido sa lughe feltera in su coro
chi po amore atzendet sas fiamas,
bido sa lughe in isperas e bramas,
in cuddas manos prontas a azuare,
in su cunfortu chi mi cheret dare,
cando tenzo bisonzu, su Signore.

Dae s’iscuru naschet su lugore…

Ma s’iscuru no mi faghet timòria
ca de sa lughe est bonu peazu,
s’oscuridade manna a fin’e ‘iazu
nos acumpanzat a sa Santa Gloria:
inie b’est sa lughe ‘e sa vittoria
chi nos guidat po s’eternidade
a godire ‘e sa Divina Bontade
in totucantu su Sou risplendore!

Dae s’iscuru naschet su lugore…!

Iscanu, 21-05-2003

 

1^ classificata al Premio di Poesia organizzato dal Comitato S. Giovanni Battista – Nuoro 2003