Limba sarda campadora
di Michele Podda

Die bona non t’as a bider mai
limba sarda istimada moribunda,
da continente est arribada un’unda
chi, tenta a tzugu, t’est ochinde jai,
prenèndeti sa buca est azumai
s’italianu, che una pedra tunda;
non bi campas pius abbisu meu,
morzende ti nde ses, non cherzat Deu!.

Ite bellesa su chistionare
a sa moda de donzi biddighedda
de donzi tzitadina, manna o dedda,
chi duas non bi nd’at a un’andare!
Si las cheres istrocher e brullare
tando donz’una pìgala e faedda,
totue issa t’alligrat su coro,
Gaddura, Campidanu o Logudoro.

A l’ischis ite narat calicunu?
“Sos sardos non si cumprenden a pare”!
Chi morzat e non torret a pesare
cumente est beru chi su sardu est unu!
Pro cussu non cherimus chi niunu
si ponzat limba noa a imbentare;
a chie cheret l’agatat totue,
si no bi la naramus deo e tue.

No! Non ti moris, ca non ti lassamus
a ti ghetare a terra s’inimigu,
cussu chi paret bellu che isprigu
non binchet, ca sas trassas li ogamus,
fronte a s’italianu li paramus
ponende su limbazu nostru antigu;
si podimus mantenner issu fora
tue torras in trassa, campadora.

(Segnalazione "Cuncambias 2009" S. Sperate)