Lampizos d’assulenu
de Pinuccio Giudice Marras

Lampizos d’assulenu, chi m’affranzan,
mi dan ranzas de gosu e potto intesser
tramas de rimas; chin s’ispera d’esser
che poeta ue issas m’accumpanzan.

Cando sa janna ‘e sa mente m’iscanzan,
bessin sos pessos mios, pro resesser
a lear ‘olu, chena ch’isvanesser
ue sos bentos de solitu istranzan.

Si chin filos de ‘oghe ancas mi rezen,
bramo chi medas sigan a m’intender
fintzas si fados pagu mi protezen.

No biso laros, ne amo pretender
bantos pro su ch’iscrio; e si lu lezen,
lampizos d’assulenu… cherzo azzender.