Jaju tuo in brenucos ti ballabat
di Giovanni Piga

(A una netta isposa)

E paret eris, cando minoredda,
jaju tuo in brenucos ti ballabat
e cuntentu ‘e carinnos ti prenabat
cantàndeti un’antica cantonedda.

In cust’artare, prenda, innida rosa
as ritzìviu sa gràssia ‘e su battizu
ca oje as ingraniu su disizu
de ti benìcher Deus a isposa.

Sos tùnchios sun finios, su lamentu
de su dolu est sessande, sa tristìa
est iscrarinde, custa poesia
pintat pro bois chelos de assentu.

A mùrmuros d’asséliu s’impuddile
est arbeschende in frunzas solianas
indurcande su cànticu ‘e sas janas
chi bos bizan serenas su jannile.

Intendie s’alenu ‘e su Sennore
a toccheddos de fide intro sa mente
intessende bos est unu benente
a tramas lucorosas de amore.

Nois bos damus, mannu, a regalia,
pro annagher lucore a custu impinnu,
unu’abbratzu ‘e Banzéliu, pro disinnu
d’una bida ‘e salude inteneria.

Sas istajones bos sian beranu
ninnieras de sònnios e disizos,
amicu e frade bos ridat in chizos
su sole cando pesat su manzanu.

Ribos de mele curran in sas benas
e bos indurchen penas e fastizos
cando in sa coda ninnàes sos fizos
murmuttande amorosas cantilenas.

Istimàebos semper, in rispettu
de su balore ‘e custu juramentu
chi siat de su coro s’alimentu
su granu bibu , sanu ‘e cad’isettu.

Sezis chin Deus, custu sinnu ‘e ruche
bos at postu su sale ‘e sos balores
de sa bida a istrina ‘e sos sudores
pro caminare in àndalas de luche.

Baze serenos, commo, a manos dadas,
affrontae chin fide sos anneos
chin su Sennore in coro, fizos meos,
chi bos conduit a dies fadadas.

1° premiu ex aequo - Cuncursu de poesia sarda “Prantaferru” - Paulilatino 2003