Isposa mia
di Antonio Sannia

Po chi no siat vanu,
s'amore 'e una vida,
isposa, cantas cosas mi regalas;
ca cun s'aneddu in manu,
che biancu frore 'estida,
d'amore ispinnigadu amos sas alas.
Chi m'amas m'assicuras,
e mi dasa dulcuras,
in su sapore bellu de sas laras.
Ses rosa frisca ebbia,
bella, amada, de rara galania.

Cun tegus tenz'appiu,
e sempre affettu nou,
ca sa vida mi prenas de lugore;
che puzones in niu,
su coro meu e tou,
paris adduren po un eternu amore,
chi m'asa dichiaradu,
po unu asu furadu,
e azzendinde nos est de tant'ardore.
Est' in coro cuadu.
s'amore chi tando tue m'as dadu.

Arratza 'e cuntentesa,
daghi t'apo incontradu.
in domo como tenzo unu tesoro;
tue tenes gentilesa,
o coro meu amadu,
isposa rara, cun sentidos d'oro.
Ti regalo s'amore,
ca t'ispozas fiore,
de sos segretos chi tenes in coro.
E gai mi carignare,
po su tempus chi restat de passare.

Cuntentu so 'e t'amare,
comente tue ses amande a mie,
po chi non passet die,
chi deo no ti depa disizare.

28 novembre 2011

Segnalazione da parte della giuria concorso "Su Casu" - Sindia 2011