Isparida m’est s’istella
de Pietrino Monni

Isparida est sa prus bella
E m’at su coro affrizzadu,
Crudele destinu m’at privadu
In sa pizzinnia de un’istella

Innantis m’at tribuladu sa vida
E como no appo prus cossolu,
Vivo suspirenne solu solu,
In disisperu de sa perdìda

Gai colo sos meses e sos annos
Prenu de tristura e mai cuntentu,
Non tenzo reposu unu momentu
In messu a disgustos e affannos.

Mi paret chi su sole e sa luna
Oscurados si sian indun istante,
Sos ventos de ponente e de levante
Ingratos m’an leadu sa vorthuna

M’an ammustradu un’istella brillante
Chi d’improvvisu est isvanida
Dura sorte offuscadu m’at sa vida
Lassannemi solu senz’amante

Tue coro meu no istes mudu
Non vivas che mal’assortadu
Si custu munnu t’at puru privadu
De li dare nesci unu saludu