In banzos
di Vittorio Falchi

Corcadu tra sos elighes zigantes
mi ristorat s’ispiritu s’ammiru
de sa bellesa ch’hapo subr 'e ojos
de fozas aupadas
e de trattos de chelu in mesu insoro.
Serro sos ojos, cherzo sonniare
unu mundu felize
inue siat totu un’armonia
de pizzinnos gioghende in mesu s’erva,
de omines messende in sa basciura,
de piseddas cantende
cantones de amore
e giughinde festosas
binu e pane appenas isfurradu
pro cuntentesa de sos messadores.
M’’enin a nares profumos mesciados
de fiores in giru,
de su laru,
de su trigu messadu...
Ah, su fiagu ‘e su trigu messadu
m’imbreagat sa mente
che binu friscu m’accisat su coro!
Sa muida de s’abe
a bolittos affaca,
s’accurziat unu pagu
poi s’istejat
e si perdet in mesu de sas frascas
a s’ala ue curret su trainu.
Cun s’armonicu cantu ‘e sos puzones
s’intendet onzi tantu
unu surdu annijare
de calchi ‘iju faghinde meriagu
cazzendesi sa musca cun sa coa.
Sa pasida aeritta
chi a sas carres m’est dulche carignu
mi ‘attit indistintu lenu lenu
tintinnu ‘e picarola
de sa chedda aumbrada intro sa percia.
M’incantat custu logu
e penso a tie
Deus chi l’has criadu
e ti so gratu chi mi faghes donu
de custa die ‘e paghe
e de reposu.

18 de austu 1978