I’ beccius de ‘idda mia
de Vincenzo Pisanu

Is omis beccius de sa ‘idda mia
funt nascius in logh’’e poberesa,
hant connotu sudori e stanchesa
cun sacrifizius de donnia genia

e su traballu essendi ancora pipìus.
Hant patìu ierrus leggus de frius
e istadiabis de basca e fadioris,*
*fadioris = fatiche
nottis e nottis longas de doloris

e diis e diis nieddas de tristuras.
I’ beccius de sa ‘idda mia, de Uras
‘nd’ant’attoppau de donnia arratza
chi ddis at fattu peddi corriatza

e coru moddi che pinna de varzìa.* * varzìa = rondone
I’ femias beccias de sa ‘idda mia
connoscint su soddu e su dinai.
Sciint bendi e sciint comperai

scioberendi sa cosa prus nodìa.
I’ femias beccias de sa ‘idda mia
fiant e funt bellas, ogus abillus,*
* abillus = svegli
ant pesau* pani meda, e fillus
*pesau = cresciuto

chi hoi attressant onnia tretu ‘e terra.
Ant connotu s’abisongiu e sa gherra
e fatufatu tenint ogus de prantu
fadendi s’andetorra a campusantu

po s’urtimu chi est benìu a mancai.
Bellas de biri, sighendi a imbecciai
comenti ‘olit su tempus in cust’edadi
andant in circa de serenidadi

po s’urtima stason’e sa cuntentesa
ca si funt bestidas de bellesa
po finzas s’anima e is pensamentus.
I’ beccius de sa ‘idda mia, is trumentus

ddus ant connotus troppu in su passau,
e immoi chi su tempus est mudau
iant a bolli’ chi no torressint mai
e chi de bidda si podessit nai

ca est logu de amori e de armonia,
de bundadi, bellori e de bonesa.
Custu est cantu si lassant de arrichesa
e chi disigiant i’ beccius de ‘idda mia.