Eternu Divinu Monumentu

Sa poesia, si narat poesia
s'est pura iscaturida da su sinu,
che sos versos de Contene Gavinu,
de Cubeddu, Pirastru e de Morete,
ca ogn'unu de cosso fit poete
chi hat onoradu sa terra nadia.

Pedru Casu cun Mossa, a sas istellas
c'han pigadu sa sarda poesia
Padre Lucca, Mereu, Antonandria'
Piras, Tucone e atteros ancora;
han decantadu su regnu de flora
cun aladas sublimes rimas bellas.

Dignos eredes fizzos d'Elicona,
iscittu hana e cantadu versos d'oro,
cun su profundu ideale issoro
ispalancan sas giaanas de su chelu
e cantende in sardu su vangelu
si sun zintos de doppia corona.

Sa poesia, no est tua o mia,
o Marieddu a tinde rendes contu!
No este de Disaura unu rocontu
o de nostalgia unu lamentu,
ma Eternu Divinu Monumentu
chi cantu durat mundu, durat bia.

Com'ispero nde sias persuasu
chi su talentu tou est diferente,
cun s'iscarpeddu ses mastru valente
e si cumpagna tenes sa fortuna
podet dare c'arrivas'a, sa luna
lontanu da sas cimas de pernasu.

Rassigndi, e che deo ammiradore
sias, de cussas operas raras,
e si sa rima ti morit in laras
no fetas protesta ne lamentu,
ca fiorente hasa unu talentu
chi meritat s'insigna d'altu onore.

Mimmia Soro(Olanda)