Eppuru non m'arrendo
di Salvatore Ladu

Cantu de abba sa terra in beranu
At bisonzu e su campu fioriu
Gasi matassi tocheddat sidiu
Su coro e, frittu de affetu umanu.

Disizande una manu chi astringat
Sa mea chi est debile insicura.
Una dusina de vasos a fura
Una dea chi m'amada e lusingat.

Duos ocros chi ridan che sa die
Allentorada su manzanu in frore
Chi mandene messazos de amore
Indiritzados, solamente a mie.

Una chi amet su chelu isteddadu
E chi los contede a unos a unu
Pro milos regalare cantos sunu.
Chi non m'isfozzet su libru serrau.

Ue s'agattan penas e turmentos
Nues iscuras, pazinas de lutos
Undas de ludu, prantos e sucutos
Framas de fogu, muilados bentos

Tott'iscrita a maduru, sa traschia
In cussorzas sidias, ispinadas
Umidos muros e zannas ferradas
Ch'an sinnadu s'andada pitzinnia.

Eppuru non m'arrendo, cherzo pascher
Pasturas noas, ispigas biundas
E navigare unu mare chen'undas
Cherzo viver de nou, a nou nascher.

Non cherzo prangher prus a chizu assutu
Ma ispirare in aghera pulia
Chi m'imbriaghen frunzas de olia
Chi allaten perdonu e, vattan fruttu.

In coro solu tocheddos d'amore
Cherz'intender, de paghe sos disizzos
Tort'a inghiriu a cresuras de lizos
Messande pane impastadu 'e suore.