...e thunchian senas sas undas
de Vittorio Sella

Custa pala 'e terra cara a mare
goi ricca de nuscos e arvustos anticos,
goi biva de colores in beranu,
at a perdere su mantu suo pintirinatu.
Su chi creschet in donzi perca,
che donu a isterrita 'e natura,
avvertit su sentore
de una lestra bruttura
Inoche unu arvustu 'e murta
cumparit muribunnu, e incue susu
una riga de preta arruinat
aggantzata dae rameddos de tiria.

A s'ora silena 'e su manzanu
s'ischitat sa muina
de una ruspa brancuta
oruoru su pasu 'e su caminu.
Ma est in su coro 'e sa pala
chi sa mossa atzuta 'e sa manu
ispinghet sa benna in sa terra,
che lama malinna, crudele
intro sa carena via de unu anzone
e trazat sa raichina de onzi erva.
Como chi est s'ora de istratzire,
connoschet sa morte onzi chivu,
onzi frunza virde est frichinita.

E in su lucore 'e su chelu,
sa terra mossicata est nughe,
nughe chi iscurat su lampizu
de s'abba limpia 'e su manzanu
e affocat s'alenu 'e s'unda
chi tambat sa costera.
Chie intennet su tumbu, como ischit
chi est pruere onzi semenza natia,
in cussa trempa de domos buitas,
inghiriatas dae alas nieddas de catrame.

E pro custu recamu de colores pertos,
pro cuddas prennas istratzatas,
canno naschit dae oriente
sa luche de onzi die, in s' oru 'e su mare
thunchian a tremula senas sas undas
chin lacrimas de isconsolu.

Menzione speciale nella sezione verso libero del premio "Luigino Cossu" 2013 di Trinità d'Agultu e Vignola