Dudas arcanas
di Angelo Porcheddu

Pesso e suspiro, e suspirende pesso
de ispannare in s'anima s'umbraghe
de chentu dudas chi non mi dan paghe
in sa tanca 'e sas dies chi attraesso.

S'arcanu, chi sa veridade chinghet,
mi mustrat incheladu ogni cuntzettu,
e fintzas sa candela 'e s'intellettu
de murinu lugòre mi lu tinghete,
e umbrosu a lu 'ider mi custringhet
cun sa lente impannada 'e su suspettu.

Truncare sa cadena dia cherrer
chi trobeit "s'ischire" in sa funguda
notte de s'innorantzia ue muda
sa connoschentzia non podet isterrer
sas alas a bolare pro che ferrer
in chelos altos, subra 'e ogni duda.

Da-e s'amena altura soliana,
sa ch'est pro ment'e anima s'iscasciu,
poder puntare sos ojos a basciu
a inue curret sa zenia umana,
e cumprender cal'est sa mir'arcana
de sos disizos ch'hat in su calasciu;

e cal'est sa sementa, e cale isticcu
in custa tula 'e tempus contivizat.
E cale traste in su sulcu manizat
pro chi non restet bòidu ne siccu;
e si sos fizos, fruas de afficcu
lassat in custa tanca chi coizat;

e s'in sa tanca 'e sa cussorza noa
pius profettu o dannu det produere,
sighende fogos de rancore a alluere,
o cun trastes de paghe fagher doa:
leende sos frades chen'amparu in coa
dendelis tittas de amore a sùere.

Suspiro e pesso, e pessende suspiro
pro chentu dudas chi non mi dan pasu,
ca custu mundu istòigu e romasu
de amistade e de giustiscia miro...
Tando in sa "notte" mia mi retiro
e m'ingaleno a ojos a s'occasu.

Primo Premio Sezione in Rima – 19° Concorso di poesia in Lingua Sarda “Sant’Antoni de su o’u” di Mamoiada