Dolu e cunfortu
di Vittorio Falchi

A Antoni Altana

Una peraula giusta a tempus sou
balit pius de randas fattas de oro
ca t’allentat sas penas de su coro
las curat e las fascat dae nou.

E cando est un’amigu chi cumprendet
sas lastimas de s’anima ferida
s’ora trista e grae allezerida
dotzile e supportabile la rendet
e s’ispera de lughe chi s’atzendet
in sa notte t’isgiarit su caminu
contr’a unu terribile destinu
chi ancora insultat e offendet.

Grascias a Deus sa pianta mia
in sas ateras naes faghet puas
boghende fozas e frueddas suas
cando mai pius b’isperaia.
Si nos procurat pena e tribulia
sa mala sorte de unu fizu mortu
ecco unu fruttu nou pro cunfortu (*)
chi nos dat ispiraglios de allegria.

E brotat unu dìligu fiore
a infriscare custu truncu ossudu
dae malas traschias resu nudu
e privadu de forza e de vigore.
Como a pàlpidos noos de amore
mi s’aberin sas giannas de s’ispera
mustrendemi lampizos in s’aera
chi che catzat s’assurdu iscurigore.

E pro cantu in su tempus dulche ammentu
de custu fizu amadu sempre abèrrere
potat piaes betzas, potat fèrrere
dae nou intragna e sentimentu,
benzan paghe, amore e ausentu
cun fizos e nebodes chi hapo in sorte
In d’un’abbratzu chi nos ligat forte
cun cànnaos de affettu e de sustentu.

(*) Evelyn, s’ultima neta.

Roma 30 de triulas de su 2013