Dispedida
de Giovanna Maria Lai Dettori

(de su cundennadu a morte)

Morfeo, non benzas ancora istanote,
a mi ninnare sa carena istasida.
Iseta.....
Custu est sero de ammentos
e intendo s'urulu 'e su 'entu,
chi carignat aidos de coro.
Ma est solu 'entu 'e rimpiantos
chi aunzat lagrimas de sale
e non apo sa giae pro abberrere giagas de consolu
e allughere isteddos de assentu.
Cantos isetos apo brujadu
isterrende alas de astore,
pro chircare in s'ispiju 'e sa vida
ispundas de fatzile istare.
Ma apo intessidu solu calancas de astrau
e mi bi so perdidu intro,
distruende aficos anzenos,
isfundende chizos de mama
e seghende incantos de isposa
cun raminzos de rantzigu dolu.
Gai m'apo giogadu sa menzus edade,
tramudende beranos de festa
in avrinas de niedda temporada.
E pro frutu de sa mala messera
apo incunzadu solu ispigas chena ranu,
chi ognora mi ferint sentidu.
Como poto solu chircare s'abbratzu 'e su Chelu,
cuende su piantu in s'aidu de sas dudas,
inue abbojant a fiotu mares de impudu.
Iseta....
Como benit issa,
sa segnora de nieddu ammuntada
chi non mudat mai sa 'estimenta,
e forte m'abbratzat,
a mie chi no apo connotu mancu bratzos de mama.
Ma de mama non tenet calore,
si t'istringhet non li torras carignu,
pro risu tenet sempre unu ghignu
chi ti 'elat su sambene in benas,
ti afiet cun sas cadenas
chi niunu at mai segadu,
e riet...riet...
L'iseto e la timo...
Deo, s'amigu fitianu in messeras de dolu.
E como cheret a mie!
E non mi restat mancu consolu de unu fiore o pregadoria
c'a niunu apo a mancare.
A passu lestru l'intendo como avantzare.....
Est già inoghe.
E m'imbreago de issa.