| Discurret su leone 
            seriamentedi Padre Luca Cubeddu
 Discurret su leone seriamente
 ad sa fera intimare aspra battaglia,
 pensat pro destruire sa canaglia
 cantas troppas bi diat inviare
 et concluit chi solu hat a bastare
 gitende in cumpagnia unu molente.
 Faghet consultu cun su pensamentucoment'hat a isperder tanta fera.
 «Si cumbido su boe hat passu lentu,
 sa craba no hat ungias, no est gherrera,
 s’abile est lestra pius chi non bentu
 ma su valore sou est in s'aera,
 su riu, sas mattas forte impedimentu
 li faghent ad sas alas pro bolare.
 Su caddu est animosu e gherrizante,però non faghet proa in logu tortu:
 su corvu tenet boghe cracariante,
 s'unturzu hat ungias, ma de pagu importu,
 ambos pasteris d'iscarzu pesante
 s'ismentigant ind'unu corpus mortu;
 s'astore e tilibriu deliriante
 chircant puddas et non ischint gherrare».
 Tando s'incaminesit a su padruaddolendesi in costas cun sa coa.
 bidet unu molente appoderadu
 conchi mannu, orijudu a tota proa:
 «Amigu, segnor ainu» l'hat nadu,
 «beni chi tenzo fagher cosa noa:
 tancas, cunzados tot'hap'inghiriadu
 nisciunu che a tie hat a m'aggradare».
 A s'intender su re de sa forestas'ainu faghet de su milindrosu,
 movet sa coa e inchinat sa testa
 in un attu zivile e rispettosu:
 «Ite de me si faghet burla o festa
 ca mandigo erva o charch'ardu ispinosu
 et non mi mancat mai una tempesta
 de frunzas pro mi fagher ismontare?».
 «Attentu a su chi naro, isculta e 
            caglia,imprimidilu bene in sa memoria:
 hoe a sa fera do tale battaglia
 chi hat andare famosa ind'ogni istoria.
 Non cherzo cane ne porcu de iscaglia,
 solu cun tegus tento sa vittoria;
 tenzo ungias pro isbarrare una muraglia,
 ite contu sa fera hat a leare?».
 Alzat su murru a chelu, alzat su fronteriendesinde s'orijudu pegus:
 «Det ischire sa fera de su monte
 chi hoe la tenet de fagher cum megus,
 sa boghe mia in totu s’orizzonte
 det sonare a innantis e a in segus,
 de manu mia est prezzisu chi conte
 cantas fint in cust'adde pro abitare».
 Su leon'andat, e leat sa postaue sempre soliat fera bessire.
 s'ainu s'est corcadu in mesu costa
 ispettende su zinnu pro imbestire,
 appenas hat intesu sa imposta
 luego dat prinzipiu a intinnire,
 non si movet da ae cogorosta
 pro paura s'ismentigat de olare.
 S'ind'arrizzesit de punt'e ischinasegat chessa, mudeju e olidone,
 curret, brincat, pedra e ispina
 isparende dai segus su cannone.
 Trement sos chercos fin dai raighina,
 s'isturdit su crabolu e i su birbone,
 paret chi tota s'adde andet in ruina
 e nde ruant sos montes subra a pare.
 Comente de s'attunzu e de s'ierrucando de luttu si rivestit s'aera
 nues ispissas in colore 'e ferru
 lampant, tronant, rempestant de manera
 chi paret chi si movant chelu e inferru
 ogni alvure in su littu e ogni fera,
 tales fit de sas baddes in s'inserru
 s'orriu molentinu pro ispantare.
 Cando curret, e cando a passu lentucun sa boghe terribile e ispantosa:
 tota sa fera est posta in movimentu,
 timet, tremet e fuit sa paurosa;
 a pes de su leone a chentu a chentu
 ruet fertas de s'ungia vittoriosa
 chi piaga prufunda e sambenosa
 abberit senz'isettu de campare.
 Inue bogat mortu unu sirbone,inie unu chervu, incue unu crabolu,
 ruet abbertu in costas su mazzone,
 su lepere pro ispantu est mortu solu.
 tantas n'hat postu in terra unu leone
 ch’has a narrer sunt medas, e ite dolu!
 E i s’ainu mannu fanfarrone
 de s'allegria non podet istare.
 Istraccu su leone cumandesitabbasciare sa boghe de una ia,
 si cagliat su molente e preguntesit:
 «Ite cosa ti paret sa oghe mia?»
 «Si non ti connoschere» rispondesit
 «eo puru timende fuidu fia;
 sa boghe de gigante cumparzesit
 ma ses una frommija in oberare».
 S'ainu tando pius insolente,pro dare a bider chi tenet bravura,
 curret a tuju tesu de repente
 sos fiancos ponzende in apprettura,
 e iscappat unu tiru onnipotente
 chi tremet su leone de paura;
 però li mustrat s'ungia e i sa dente:
 «Cun megus non ti ponzas a burlare».
 |