Deo e su entu
de Cossu Rosina

S’est ischidadu su entu…
Sas forzas mortas pessighin ammentos
e sonnios de amore già fuidos attesu,
e m’inghirian carre e sentidu.
S’aria est astrada,
mi pertunghet sa carena istasida,
m’infadat sos ojos.
Una lagrima m’infundet sos chizos.
Est frittu……
In sas carrelas niunu,
solu deo… deo e su entu.
E tiro innanti…
Como su entu s’est asseliadu,
como so sola, sola cun megus.
No est pius frittu,
s’aria est mudada,
s’oju lieru ‘e fastizu.
Ma…
Tando…
Pronte sigo a pianghere?