Cun armas de lughe
di Angelo Porcheddu

Ghie ruet in angustìa e dolu
s'anima giughet sempre a lutu 'estìda,
e resinnadu s'anderà 'e sa vida
la sighit chene ispera ne consolu,

prit' in sa mata 'e rosa bidet solu
ispinas, fintzas cando est fiorida;
e una frina diliga e dechìda
li dat, che bentu fùrridu, oriolu.

Fintz'in su gosu proat suferentzia,
e isetat su cras chene dissignu,
ca debbadas li paret s'esistentzia.

Bidet malu dogni fagher benignu
prite li paret atu ‘e violentzia
fintzamenta unu dìligu carignu.

Ca daghi regnat s'umore malignu
bestit de umbras ànima e cuscientzia.

Ma tue non t'ispores ne suspires
daghi s'iscuru interinende crèschet;
ne cando de nieddu s'icruèschet
sa note, sas isperas che retires,

ca s'impuddile, noales bestires
de lughe est preparende a cando avreschet,
e dagh'in chelu ogn'umbra ispaneschet,
chintos de giaru mundu e vida mires.

Sa note 'e umbras custa vida chinghet
ponzende su sentidu umanu a prou
daghi s'iscuru s'anima l'istringhet;

ma cando su manzanu 'essit a nou
su sole ‘e oro de lughe la tinghet
ponzèndeche sas umbras in costòu,

e cun su risu 'e su lugore sou
a bincher su terrenu chertu ispinghet.

Primo Premio Sezione Poesia in Rima al XX° Premio in Lingua Sarda Prantaferru 2011