Como, in cust'ora
de Gesuino Curreli

Como, in cust’ora mancat sa pintura,
sa oghe chi fit solita cantare
muttos d’amore pro no ismentigare
sos tempos de s’amada gioventura.

Mancat sa manu, s’oju in cumpagnia,
o sa mirada in chirca ‘e unu carignu,
su pettus palpitante, e unu disignu
fattu cun sa prus diliga armonia.

Mancat su sole, e tortu est su camminu,
so che piseddu solu a prima essida,
sa risulana boria ch’est finida,
creia in menzus sorte, amaru ostinu.

Sa soledade est bona e mi preguntat,
disposta che un’ amiga a m’iscultare,
e deo li conto de su meu penare
sena faula peruna e sena aggiunta.

Custa est sa vida, bella e traittora
che femmina chi mustrat coro amante,
da poi iscumparit, passadu s'istante,
che neula a prima lughe de s’aurora.