Chircande pasu
di Antonio Brundu

A pred’ a preda fraigo sa turre
Intro sa cale disizo s’inserru…
Cand’ in sa terra connosches s’inferru
Chircas a tesu logos de consolu,
E chin sa mente ti pesas in bolu
Fuinde dae tantu curre curre.

Un’eremu de dicias e de pache
Inue pascher ammentos galanos….
Cando s’istìu sicat sos veranos
Chin festas e chin dantzas chene ghetu
Intendes in su coro cuss’apretu
De ti cunzar’ in intro su nurache.

A tesu dae donz’ umanu logu
Mi dia bantzicare de continu…
Ti brujan sas traschias su caminu
In custu mundu fatu de vanesas;
Jocos e biscios de concas pazesas
Agonzan unu tristu disaogu.

In sas aeras dia facher domo
Pro chi s’isorvat cada pessamentu...
Non colat sanu perunu mamentu
Fatu de prendas e carignos durches;
Non b’at isetu chi lijos los surches
Sos mares in custos tempos de como.

Pasidas serras ue, a pianu,
Totu caminat, chene presse nudda...
Si furriat sa vida, che baudda,
Tempus non tenes pro chircar’ a tie,
E boida si nd’andat cada die,
Dassandeti che miseru fulanu.

Unu tempus chircande, chen’agabu
Solu che fera, passiza passiza…
Su mundu nos ammustrat una chiza
Ch’ istronat e ch’istraviat sa zente…
Cand’ at a poder fuire sa mente
Dae sos surcos fatos chene grabu?!

In andalas de pasu currer dia
Sos manzaniles tintos de mudore...
Iscazare mi dia che lentore
Intro sas rimas de sa poesia...