Chilchende lughes
de Angelo Maria Ardu

In custa notte iscura e de mudore
ando a chilcare lugores a chie?
Isetende s’impuddile ‘e su die
timinde siat tintu de nieddu.
Tando colores, lughes e faeddu
curro a pedire grascia su pintore.

Bae pintore! Pinghemi un’isteddu
chi m’afranzet un’iscuta 'e lugura,
finas cun tintas leadas a fura
illacanende in calchi mundu anzenu.
A su pinzellu no li ponzes frenu
s’andat lieru che un’angheleddu.

Pinghe puru una luna giogulana
banzighende in sa notte lena–lena
intonende una druche cantilena
in sas caentes baddes de su letu
mi ninnet e mi drommat chena apretu
cun sognos bellos de s’era galana.

Pinghe su sole cun ragios de oro
pesende chito-chito su manzanu,
e cun prellas de lentore in beranu
baset in chizos a mannu e minore,
mudet in festa dogni malumore
chi s’annidat penosu intro su coro.

Pinghe su mare cun pasidas undas
liscende druche druche s’arenile,
e in sa ‘uca de ogni fusile
una manada de rosas biancas,
caddos lieros in sas birdes tancas,
de semen bonu sa terra fecundas.

Pìnghemi unu cras chi lughidu e tzertu
abreschet chena isciaos, chena meres,
sian cabales, diritu e doveres
chi nde regulat su fagher umanu.
De solu amore pìnghemi una manu
cun sa paghe de cust’ànima in chertu.

2° premio - Romana 2015, Premiu de Poesia “Tiu Finu”