Chen'eris ne cras
de Gonario Carta Brocca

Lagrimas chen’istoria
nuddas noales
e lovros de timoria
in donnia rughe ‘e caminu
mi faghene sa posta;
intas s’ispera
ingabera cumparit
in custa realidade
chen’edade ne iscampu.
Solu bisos d’irvaliu
reverdes paran fronte.

Perdidu
tra un’ecanteddu e-i s’atteru
che omine tzegu avanto
limusinas pedinde ‘e veridade
de chelos chene nues
o nessis d’illusione
chi m’imbriaghet sas oras
e sas paraulas in pes non mi ruan.

No isco a n-ue avanto
ma ruere non cherzo
bestidu de gabànos ierrìles;
no isco poite avanto
chin sa carre fatt’astrau
e s’anima istramada
dae milli bisos chi allattadu aiat.
A sa ventana mia de internet
sa luna in buca ‘e risu non che lompet.

Ap’amorau sa morte
ap’istimau sa vida.
Un’urtima visione
a banda dae tottu apo cuau:
chin chin idda
die e notte su coro mi caento
chen’eris e nen cras
in punzos ben’istrintu
s’amentu d’una cara
chi est passione e sonniu e fogu mannu
chi in tottu ‘ortat su nudda
tra amacchios galanos e promintas…

Menzione al Premio di poesia “Tiu Finu” - Romana 2014