Che ae irmarinada

Che ae irmarinada in sa muntagna
perdenne sas pennias, briu e gana,
sò chircanne sididu sa funtana
chi mi torret s'ardore intro s'intragna.

N'aturdit s'alabanzia s'arpinzada
de su entu tra muilos e sonos,
de ogni motu e ghia son padronos
befende sa carena isalenada.

Unu tempus bolabo in chelos d'oro
cabaddicanne in àeras sas frinas,
como tenzo in rualzos e ispinas
tramas e pumas caras a su coro.

Su coro sim'erpilat'a s'ammentu
de canno avanzaiapo a primore
a sa vida bramada chin ardore
cantanne in festa giocundu e cuntentu.

Proite coro meu in sa tristura
t'istas solu e pienu de piantu?
Pro cantu tempus, ancora pro cantu
t'hat'a chinghere in sinu s'amargura?

Sas lagrimas son pane notte e die
chi m'abelenan sa chirca affannosa,
proite barbara sorte inzidiosa
brasamu no mi ses ma frittu nie?

Ma s'ispera chin Deus no est perdìda
m'invoco a issu a sero e a manzanu,
tempus avaru m'impones marranu
prima 'e s'ora a fagher dispedida!

Oh Deus meu in su giardinu amenu
canno sa cara Tua hapo a mirare
Oh Deus meu, fagheti agatare
da custu coro istraccu senz'alenu...

Pietro Pittalis (Orune)