Cada notte abratzados
di Larentu Pusceddu

Cada notte, abratzados
che in intro sa matess'urba,
t'intendo sos sinos unfrados,
ch'innantis de dare vida noa
fin corriatos e minudos,
ma semper lis leo
su matessi nuscu
e su matessi sapore,
che cando sos crapicos
a sos carignos, intrusados, s'intostan.

Medas bortas, ischidu, ascurto
su coro tuo chi limpidu tocheddat
e su respiru caente chi lizeru
ti bessit dae buca.

Cando mi movo, ti moes;
cando mi ziro, ti ziras;
cando m'iscostio, t'acurtzias;
cando ti baso, in su sonnu ti siddis…

S'isbeliadu su chintu ti carigno,
forte forte sa manu m'astringhes
fortzis pro intender
si so galu acurtzu a tie
bramosu de sa tepiesa tua
chi che maja e pro incantu,
ligadu mi mantenet a tie
e de olvidu affortit sos disizos…

E cando s'arborinu ch'ismorit
sa luche de sos bisos
e surzis sos luchidos ocros nieddos,
tue pro mene arreas, semper,
che in su sonnu, bisu incantadu.

(4° premiu - Tzittade de Ottieri 1999)