Bola
de Giangavino Vasco

Bola como chi podes, mariposa,
sas alas tuas lèbias movinde;
su pagu tempus gòdidi, vivinde
cun sos menzus fiores, che isposa.

E tottus sas durcuras assabora
nàschidas in sas dies de beranu,
po chi perunu istante siat vanu
de custu viver tou de pagora.

Ispàrghelas sas alas a su ’entu,
làssadi bantzigare in s’ermosura
chi donosa t’offerit sa natura,
dàndeli po sa vida su sustentu.

In padros t’accumpanzen durches frinas,
ube sos frores pesan unu cantu
cun sos calighes prenos de ispantu,
retzinde de su sole sas istrinas.

Si mi ’olas a costas, battiminde’
un’accantu ’e su nuscu de s’eranu
chi su coro pediat su manzanu
cando su menzus tempus fit godinde.

E s’istracca t’intèndese reposa,
frimma su ’olu nessi calch’iscutta.
Ma prima chi che colet custa mutta
pèsadi torra in bolu, o mariposa.


Terzo Premio al 23º Concorso di Poesia in Lingua Sarda “Sant’Antoni de su o’u” di Mamoiada