Biddas
de Antonello Bazzu


a Osidde, sa ‘idda ‘e babbu

Biddas
de dolore,
ispérdidas
in pedrarzos de mudregu
e de isciareu,
s’arantzu de su sole, sempr’alluttu
in mesu ‘e chelu, crebat
sas téulas in sas betzas coberturas.
Chena pasu su ‘entu
bos ruinzat su coro
e su ru
(neghéndesi a sa rosa)
imbóligat su tempus
e s’ispera ‘e recuire
de fizos disterrados
in terras chena amore.
Biddas de mudigore,
balcones isfioridos
a donzi isettu,
impedrados solianos
chena rìsidos de pitzinnos,
ne ticchìrrios, ne gosu de partorzas,
biddas abbandonadas
cun preìderu a mesappare
e giàganu ‘etzu ebbia,
sempre a mortu su toccu ‘e sas campanas
(galu ses, caru Cicitu),
a ch’interrare sos malefadados
chi fattu a sa rughe
si che trazant a campusantu
raighinas e ammentos
e tempos malaittos
de ‘innennas siccas
e tilibirches famidos
de ispigas chena ranu, ruinzadas.
Biddas de solidade,
trighinzos olvidados,
bos deghet galu però
sa fieresa ‘e su granitu,
galu sas amarguras
cun su mele ‘e s’ammentu cumassadas
allenant de sos chercos
su piantu
in sas alturas.

in Osidde su 20 de santuaine ‘e su 2006

__________________


Paesi

a Osidda il paese di mio padre

Paesi
di dolore
sperduti
in pietraie di cisto
e d’asfodelo,
l’arancia del sole, sempre accesa
in mezzo al cielo, spacca
le tegole nei vecchi tetti.
Senza tregua il vento
v’arrugginisce il cuore
e i rovi
(negandosi alla rosa)
avvolgono il tempo
e la speranza di tornare
di figli emigrati
in terre senza amore.
Paesi di silenzio,
balconi sfioriti
ad ogni attesa,
selciati soleggiati
senza sorrisi di bimbi,
né grida, né gioia di puerpere,
paesi abbandonati
con prete in comune
e sacrista vecchio soltanto,
sempre a morto i rintocchi delle campane
(ancora sei, caro Francesco ),
a sotterrare i diseredati
che appresso alla croce
si portano nella fossa
radici e ricordi
e tempi maledetti
di vendemmie secche
e cavallette affamate
di spighe senza chicchi, arrugginite.
Paesi di solitudine,
piccoli borghi dimenticati,
ancora tuttavia vi si addice
la fierezza del granito,
ancora le amarezze
impastate al miele del ricordo
alleviano delle querce
il pianto
nelle alture.