Bidda mia istimada
di Giangavino Vasco

M'ammento sos pitzinnos
currinde in sas carrelas,
in s'impedradu tébiu 'e sos seros
de dies banduleras,
in istios sintzeros,
cando amores naschian cun sos tzinnos.

Sonos de soledade,
de débiles resignos,
s'intenden como ebbia in cust'aera
pòbera de carignos,
chi sa cara fiera
indurchian, cuss'era, a donzi frade.

Tancas ismentigadas,
cun sas domos derrutas,
attìtidos intonan de dolore,
ammentande sas mutas
de su pérdidu amore
chi disizande sun como in debadas.

Bidda mia istimada,
cantas vidas ti mancan,
cantos coros custrintos in disterru,
in sos tempos chi tancan
su frittu de s'ilgerru
intr"e s'ànimu 'e zente isconsolada.

Salvare ti cheria,
ca mi ses cara ancora,
ma sun pagos ch'iscultan e ch'intenden;
àteros, in pag'ora,
donz'ispera si 'enden,
lassàndedi prùs pòbera, 'idda mia.

In custu 'eranu nou
ch'iscanzand'est sa janna,
ap'a chircar"e bier su fiore
de cuss'ispera manna,
ch'in colore 'e s'amore
tingat torra s'antigu logu tou.

Secondo premio ex aequo poesia in rima al XV Premiu de Literatura Sarda “Seunis-Thiesi 2009”