Bentu secottianu
di Giovanni Piga

Nuscos de grogas ispicas
este pesande su bentu 'e s'arjola.
Intrigos de ghiddighìa
sun ghettande sichios
in frassas camineras lucorosas
sichinde manzanos fugìos.
In sos brattos mesu siccos de sa die
orfanas frogheddas de sentiu
gal'impessu si tremen, pipiadas
dae su sole 'e sos mortos.

Dae unu chelu murinatu
in'isteddu pizzinnu, cada tantu,
chin sas pupias a s'aperi e tanca,
dolimorjosu imbiat su saludu
a s'interru 'e sa die, incaminada
a s'eremu 'e s'eterna solidade.

Mi tocco sa carena....
unu muntone 'e ossos chene purpas
chi si reghen a pare
intro una pedde assichizonada.

Cascasina 'e luche e de umbras
sico ebbia, debbadas, s'istripitu
de sos passos istasios de s'anima
cominzade a secare caminu.......

Chin notas de mudesa
sèlios picarolos m'accumpanzan
in caminos inzertos
de tempos chene luche.

Ma dego, pro bois,
zovaneddos chi sezis frorinde,
cherjo tesser un'urtima cantone
chin tramas pachiosas de traballu
e chin versos d'aberadas isperas
pro unu tempus benidore
chen'odios e chimeras.....

E tando, istraccu, dego puru mi tucco
in s'àandala tostorada 'e s'iberru
chin su carru 'e sos sonnos
prenu 'e nuscos
de muccoradas ispicas, chi hat pesau
su bentu secottianu
de s'urtim'arjola.