Bardaneris de sònnios
de Giovanni Fiori

 

Che fizos de manzanos mùrinos1
e bentos biddiarzos
sezis andados.
E andades
cumpanzos de sa notte
a lampizos de luna.

Como chi teracchias
chena seru2 ne sinnu3
sun giuttas a traìglia,
bois galu sighides
a bisare bardanas
in arzolas prommissas.

Hat a esser pro cussu
chi ruzos bandidores di ’irgonzas
pomposos che res burdos
cun su fuste ’e cumandu4 minettosos,
bos timen a s’intinnu5
che-i sa frea6.

Est bellesa s’in pettus
brujan che braja ’ia
s’obera e-i s’ammentu
de sos chi dadu ’olta ch’han sas dies
ruende a ojos ispamparriados
pro limpiare che nie s’affrenta7
de sos chi campan a ojos tancados.

E tando, andade andade
bardaneris de sònnios!
E preguntade a sos ch’han currizadu
inoghe innanti ’ostru
pro nd’ischittire8
su chi bos han dadu
e pro ischire
su chi devides a sos ch’han a benner.

2014

______________________________

1.foschi, cupi.
2. coscienza di se stessi; rendersi conto, avvedersi.
3. segno, senno, giudizio.
4. bastone di comando; lo scettro.
5. solo dall’aspetto (anche, manto del cavallo, o di altro animale)
6. modo di dire, averne terrore soltanto a vederli.
7. infamia, ignominia, onta.
8. restituire, scontare, sdebitarsi