Sa maledia de su "Tumbarinu"

In s'Unione Sarda de su 30.05.08 Bore Cubeddu, istudiau de balia e iscritore de cosas sardas, lumenande de Soru chi aiat acolliu unu bonu "cumponzu" de arga napulitana, naraiat chi cussa fit "La sindrome del Tamburino sardo", cussu de su conticheddu (Custoza 24.07.1848) de su libru "Cuore" de De Amicis.
E narat puru chi sos sardos dae meda aian gherrau "contra", ma puru "pro" faraones, punicos, romanos, bizantinos, Papas, Pisa, Zenova, ispannolos e canes de isterzu de Savoia, finas a sa I e a sa II gherra mundiale; e chi totu cussos Istados, mesche s'Italia de oe, no an mai reconnotu su chi an fatu pro issos sos sardos.
E cuncruit chi sos sardos sun gai ca est su naturale issoro, e chi puru prima de su "Tumbarinu" de De Amicis, balentias nde faghian a cantanda.
Dae cue est, chi apo picau s'idea de fagher custa rima.

Balentia

Su sardu est fatu gai
che a su Tumbarinu,
eroe in sa batalla de Custoza;
corazudu simmai
balente de continu
no est òmine chi tremet che foza;
pìcalu a ghetu suo
e b’intrat ue deo mi nde fuo.

Brigata Tataresa
si nd’at ogadu fama,
a sos Dimònios nemos parat fronte;
in dònnia contesa
l’ana binta sa prama
carrighende da badde cara a monte,
abboghinende afforte
“pro Deus e su re fin’ a sa morte!”

Da sas naes frantzesas
bator miza sordados
su mille e sete in su novantatrese,
in terras cuartesas
paris sun isbarcados
intro Casteddu pro che ponner pese,
ma cando an avantzadu
arratza ‘e surra chi lis an sestadu!

A sos italianos
sos libicos los fian
annientende a lepa e istocada,
pro sos tripolitanos
nugoresos cherian
frimos de coro, a fagher parada;
nesit su capitanu
“Sa Barbagia li depet ponner manu!”.

Contras a Tzicu Pepe
movian da trintzea
sordados sardos a cumandu ‘e Lussu;
a brincare sa sepe,
lu zuro in bida mea,
fit sa morte segura a fagher cussu,
ma non timet su sardu,
samben, onore, coro e azardu.

Ite l’an reconnotu
a custa Terra nostra
pro totu su ch’ an fatu fizos suos?
Guvernu italiotu,
puru faghende mostra,
nos murrunzat diritos e azuos;
ch’amus a imparare
balentia pro nois a bogare!

Valentia

Il sardo è fatto così
come il Tamburino
eroe nella battaglia di Custoza;
coraggioso più che mai
costantemente prode
non è uno che trema come foglia;
prendilo nel giusto verso
e si infila dove io fuggirei.

La Brigata Sassari
ne ha conquistato fama,
ai Demoni nessuno tiene testa;
in ogni contrasto
si sono fatti onore
attaccando dal basso verso l'alto,
gridando a tutta forza
“per Dio e per il re fino alla morte!”

Dalle navi francesi
quattromola soldati
nel millesettecentonovantatre,
in territorio di Quartu
tutti insieme sono sbarcati
per mettere piede dentro Cagliari
ma al primo avviarsi
è stata affibbiata loro una bella batosta.!

Ai soldati italiani
i libici li stavano
annientando a colpi di coltello,
contro i tripolitani
furono richiesti i nuoresi
solidi di cuore, per contrastarli;
il capitano propose
“la Barbagia deve metterci mano!”

Contro Francesco Giuseppe
muovevano dalla trincea
soldati sardi al comando di Lussu;
superare il reticolato,
giuro per la mia vita,
era la morte sicura, far quello,
ma il sardo non ha paura,
sangue, onore, cuore e rischio.

Quale riconoscimento
a questa nostra Terra
per tutto quel che han fatto i suoi figli?
Il governo italiano
anche nelle posizioni di facciata
ci lesina diritti e aiuti;
impareremo finalmente
a usare la “balentia” per noi stessi!

Michele Podda