Babbu mannu perdona
de Luigi Pitzalis

Po chini fuidi

Cantu sanguni c’ingurtit sa terra
prima chi ddi passit s’isciutori
e lambrigas cantas, de dolori,
innantis chi cessit donnia gherra.

E pipius prangendi chentz’e tita,
chentz’e ispera de connosci una dii ona
Babbu Mannu perdona, perdona
cust’arratza de bestias malaita.

E cand’intendu sa muida ’e su tronu
essendi chi su soli est in foras,
cun su coru chi s’isperrat a coras
pentzu: non seus dignus de perdonu.

E pentzendi cussu mi dda timu
chi fridu s’apat fertu cudd’araxi
e-i su bellu fueddu de sa paxi
ddu siaus pighendi po frastimu.

Po chini oi patit su disterru
fuendi sa pena e-i su patiri
cand’est, cand’est chi dd’eus a biri
in beranu mudau cust’ierru!