Babbos birdes
de Pier Giuseppe Branca

Pone mente, remùniche sas rimas,
serra tinteri, pinna e cartolaru
e lìgalos istrintos a sas chimas
de sa ‘irde arvuredda de su laru.

Chena rùer’ in maccos oriòlos
de incoglire mala romadia,
pesa sas manos trèmulas a chelos
e in custa mentòsiga traschia,

appàrpida cun pòddighes abertos
sos buttios de s’abba pioàna
ch’a disora, rujende-ti sos fertos
mermos, t’aundant sa carena cana.

No fuas dae ìrridos e tronos
chi incruèschent cun ìmpidu s’aèra
e si galu ti restant brios bonos,
oppone-los cun rìsida braghera

chen’istentu a su pìgidu abbolotu
de intùmbidas, ràndines e frinas
pro chi intendas in s’animu s’annotu,
de aer’ postu truncu e raighinas

finas a sùer’ intro su terrìnu,
dae rizolos e venas profundas,
de sa natura, ìnnidu, su sinu
ch’approendat de se rattos e frundas.

E in alas de sònnios, lizeras,
t’at a pàrrer, sighende àttera andanta
comente si da’ òmine t’esseras,
pro maìa, imbènnidu pianta,

serende-ti de cand’illacanados
buscos in unu tempus pius abru
cabìant de sa terra sos siddados.
E sutta chelos pintos a tzinabru

Che babbos birdes, dae sas aeras,
sas àrvures retzìant abbas graes
pro crèscher’ in siccagnas e nieras
un innidore de frundas e naes.

Babbos birdes ch’anzenos carvoneris
ant soltu in braja a istraccu barattu
e lassadu nos ant oe de deris
s’upa de su matessi disacatu.

Mentzione d'onore 3a editzione Prèmiu de poesia “Armando Pira” - Nùgoro, 19/08/2016