Atonzu
de Franco Sotgiu


Ruent dae s'arbure sas fozas
e su 'entu las bolat atesu.
Solu po pagos momentos parent mariposas
chi calant a terra istontonadas.
Prenent de colores de sicu
sos buscos chi prima fint birdes
e ti faent benner sa tzudda
e unu sentidu de anneu.
Bies muntones de fozas grogas
suta sos arbures nuos,
unu sùlidu las movet
e parent undas
de unu mare cumandau dae su 'entu.
Su cunillu si cuat in sa tana
e in foras faghinde sa posta
b'est su matzone 'e malas trassas chi isetat.
Sos pitzigrogos rassitos
istuvant tenaghes de antunna
e sa piga brinchedat de un'arbure a s'ateru
chircande bobbois.
Custu est s'atonzu.
B'at dies chi sos lampos dae chelu
che cherent isperdet su mundu
e b'at dies chi s'apperint sas nues
e mojos de abba nos proent in conca
e allagant pasturas e istradas.
B'at dies chi su sole si cuat
e no cheret bessire a iscardire sa terra
e b'at dies chi su sole caente
nos faghet torrare a su mare.

________________

Autunno


Cadono dall’albero le foglie
e il vento le vola lontano.
Solo per pochi momenti sembrano farfalle
che scendono a terra stordite.
Riempiono di colori di secco
i boschi che prima eran verdi
e ti fanno venire i brividi
e un sentimento di malinconia.
Vedi una marea giallo ocra
sotto gli alberi nudi.
un soffio le muove
e sembrano onde
di un mare comandato dal vento.
Il coniglio si nasconde nella tana
e fuori a fargli la posta
c’è la volpe astuta che aspetta.
Le lumache grassotte
scavano i gambi dei funghi
e la ghiandaia saltella da un albero all’altro
cercando insetti.
Questo è l’autunno.
Ci sono giorni in cui i fulmini del cielo
vogliono distruggere il mondo
e ci sono giorni in cui le nuvole si aprono
e secchi d’acqua ci piovono in testa
e allagano pasture e strade.
Ci sono giorni in cui il sole si nasconde
e non vuole uscire per scaldare la terra
e ci sono giorni in cui il sole rovente
ci fa ritornare al mare.