Asa rejone sa culpa est sa mia
de Mimmia Soro

Caru cuginu, pianu pianu
S’abba frimma s’est posta in movimentu
E cullada da s’unda de su entu
Atraessadu hada s’oceanu.
Novas bonas mi dada, ca ses sanu
Comente deo puru in su momentu
Poto narrere cun meda piaghere
Sanos sun fizos, nebodes’e, muzzere.

Eallumi de nou a disturbare
Cun sa solita mia cantilena,
Ne russignolu so ne filumena
Mancu resesso a los imitare,
Su cantu issoro faghede allegrare
In sa campagna sa vida terrena,
Su cantu meu so cunvintu e creo
Pared chi no l’intenda mancu deo.

Airadu mi pares, ma no offesu,
Da s’insistere meu in poesia.
Asa rejone sa culpa est sa mia
Chi pro prima su fogu hapo azesu,
Ma che ogamus cust mal’intesu
E restamus in paghe, e cosi sia.
Però si no rispondese a puntinu
Preparadu mi hapo unu lominu.

Sa die ona s’idet da su manzanu
Narad su diciu sardu allegramente,
Custu narrere antigun intelligente
Creo a tie no parfada istranu,
Tue sa culpa la dasa a sa manu
Ma sa manu la cumandat sa mente,
Nende gai ti faghes pagu onore
Che contos de malu pagadore.

Cuntentu ‘e t’incontrare a mente sana
In perfeta salude e carres bias,
Ma a rinfaciare zertas fesserias
In cussa occasione non bi had gana,
Ca in sas venasa tuas e mias
Currede samben de una funtana
E dogni zocu chi faghet su coro
S’intendede sa oghe de Nonnu Soro.

Si t’hapo tratadu de mandrone
Til’hapo nadu pro bufonatura,
Naras chi sese in edade Madura
Deo non ti lu nego, hasa rejone,
Ma si trascuras su donu ‘e natura
Chi nd’hasa immesurada porzione
Dende adiosu a sa poesia
Caru Giacomo cussa est mandronia.

A cabidanni si m’agato sanu
Comente bramo e prego chi lu sie,
Mi avvicino a su logu isolanu
Pro passare inie calchi die,
E si tue faghes che ammie
Abbojas’a, inie unu manzanu,
Gai umpare serenos e cuntentos
Infriscamus sa mente de ammentos.

Caros saludos (Olanda)