Apo unu sonniu
di Minnia Pani

Mi favorin de fados sas chimeras
Atraessende totu sos caminos
E pessende a tantos ‘eterminos
Seberaia cussu pius bonu
Navighende mi sentia padronu
In sa barca pienas de isperas.

Cussos bisos fascados giogulanos
Fin’ irende che tulas d’ ermosura
E isfretzia cussa cosidura
Che tàpulu in fresi cudd’ antigu
S’ aficu meledosu che amigu
A s’ isvisa lampizat fitianu.

E gai canto: a sos bisos creo
‘onzi desizu ‘onzi bramosia
Rupende umbras de sa marranìa
Cussa làcana tando si colorit
Bido su ratu sicu chi fiorit
Deo cun s’arcu ispartu che lu leo.

Custos bisos mios sun testimonzos
Suta su mantu ‘e chel’ isteddadu
E mirendelu mi so sonniadu
sas timòrias de lughes istranza (s)
Illusiones a su sanza sanza
Nadende in sos ordinzos e filonzos.

Intendia sa mente chigulare
S’ idea mia fit una lumera
E sas cussorzas de sa caminera
Las tessia, a s’ultimu respiru,
Passendelu ancor’ in su chiliru
De nou torraia a ghindulare.

Sa chiterra sonat acordos lentos
Ninnende sos disizos proibidos
De brocadu doradu fin bestidos
Sa visione fit una majia
De dando su calàsciu isfrijaia
Concruia siendas de intentos.

Si non b’at bisos non semus nisciunu
Ca sa vida est pro su realizu
A bortas chi prevalet su disizu
S’ ideale si podet selenare
Sa chiterra a baju at a sonare
Si remunidu nd’ amus calicunu.

Secondo premio a Ozieri Premiu Logudoro 2011