Anima poetica
de Antonio Altana

Bruta majalza! Gia l'as fata rassa
su de ti ponner a cumeros nudos
prim'ancora ch'aere fatu acudos
in s'antarile de sos pubusones.
Ammachiadu in altas ijones,
tzeltu non ti creia una pabassa...

Timoratu, tra bramas e fuidas,
dae sa prim'ojada persuasu,
t'aio gia imbrocadu calchi asu
trobojadu dae miras e carignos
dulches, agros, anzelicos, malignos,
ch'imbieis tra frenu e calamidas.

Onzi die t'idia a fogu tentu
cand'in Pernasu, cand'in s'Elicona,
ponzende d'Erosina sa corona
e calchi olta cussa de Talìa
cun chelanas iscenas de maghia
e retrogas d'aselios e chimentu.

De inzamas m'intesseis fine lana
pro m'inserrare cal'elme de seda,
cherfende chi a laru brios cuntzeda,
cale missos in me incarenados,
istuzighende versos delicados
in intimos cuzolos de sa gana.

Chin su sorrisu in ojos, ti che leas
chena pedire, fintzas su cuadu
chi mantenia intro acuiladu
pro lu godire deo chena rima,
ca fin ammentos caros de istima
e como pro s'anzenu mi los leas.

Mi furas torraoghes de su coro
cando nebidos tzocan pro amore
e nd'istoddis de versu su fiore
apenas tintu de linfa nuscosa,
m'iscaldis e m'ispozas, disizosa,
pro ponner tue, bestes de decoro.

E deo frailende sentimentos
in sos papores de sa fantasia
istizo bisos de sa vida mia
pro ti dare venturos e ammentos.