Amore furadu
de Augusto Piras

T’an degogliada in pinzos e sentidos,
prena de conos, bàula e piantu
andas ch’ànima in pena in campusantu
fatu ‘e ùmbras e pessos aturdidos.

Ti chinghet s’astra cana e ti alpilas
ca mesu nuda ses e biaita,
e sena amore in custa note frita
miras sa luna e sola t’acuilas.

Ti ch’an furadu su risu innotzente
brutu de ludu e fertu da s’ispina;
in-d-una mata acultzu a sa banchina
tudas sos ojos, samunas sa mente.

Como abba nida pedis a sa nue
pro samunare nuscos e disizos
de s’animale ch’in pagos lampizos
t’at impitada e t’at lassada in cue.

Fortzas non tenes prus ne voluntade
de torrare a sa vida e a su mundu;
bies s’onore tou vagabundu
in àndalas de dolu in faltzidade.

T’‘enit sa gana de non ch’esser prusu
de ti ch’andare paris a sos bentos
sena respiru, sena pentzamentos
bolende in baltu semper prus a susu.

Ma su mudore no! non batit ranu,
in cussu sulcu non cumprit ispigas,
depes tudare sas trassas antigas
pringias a mannu de fadu metzanu.

Sa mala sorte la depes gherrare,
bògalu a pizu su male c’as tentu
e non t’atristes si in calchi mamentu
cun s’ignorantzia as a benner a pare.

Est unu male ch’in totu sa terra
pesat in bolu saetas de fogu
e sos ch’amore si furant pro giogu
finant sestados in chentu-e-una perra.

Ma non t’ispores. Pro dogni fiore
torrat s’‘eranu e su sole in olvidu
mandat su fritu iscaldinde su nidu
pro cussos coros chi bramant amore.

Primu Premiu Poesia in rima - “Premiu ‘e poesia sarda Santu Mauru” Sorgono 2014