Amigu ‘entu
di Vittoria Calzaghe

Cand’isculto sa ‘oghe de su ‘entu
fruscende in sos chercos isfrozidos
m’irpilat sa carena e sos sentidos
paret de un’acoradu su lamentu.

Cand’in mare lu ido cumbatende
eo m’agato in tribulascione
mi dia cherre mere ‘e su timone
pro chi de forzas lu ida calende.

A boltas mi carignat delicadu
trasportendemi in logu diferente
lontana dai baccanu de sa zente
mi disignat unu mundu incantadu.

E tando in brazos suos bene isto
finas si a medas faghet ispaventu
bolende cun sas alas de su entu
no isco in nue so, ne pruite esisto.

Cussu friscu m’invadidi s’intragna
sigura chi de me si leat cura
torrò cun issu una criadura
esplorende marinas e mantagnas.

Umpare so fiera de istare
vivende divertida ogni abentu
cantu cun megus issu es cuntentu
in altu, in altu fatendemi olare.

Meravizas de terra e de mare
orizontes, bellesa ‘e su criadu
e tottu su chi Deus a donadu
a mie es fatende ammirare.

Cando intendo a issu muizare
ponzende grina aculzu a fagher die
mi paret “chi giamente siat a mie
e curro lestra, lestra a lu chircare.

E gai tra disvagu e ispaventu
dai manzanu faghet torra sera
sempr’umpare chirchende una chimera
non mi lassada mancu unu momentu.

Segnalazione al “Premio Quartucciu 2009”