Alenosos fiores

Irdiga sorte, mama e terra negas
a fizos allatados da succutu,
pro chircare fortuna los intzegas.

Lambrigas fritas e chena murmutu,
abumbant trempas e zovanos chizos,
che fiuda toccada ‘e friscu lutu.

De àteros sitos limbas e manizos
imparant cun sapida bramosia,
pro aer matessi isura e assimbizos.

Abiza mente non lassant fasia,
iscola pro sa vida menzus curant,
iscrient e cumponent poesia.

Istasone budanzosa mesurant,
discantzant caminu e fatziendas,
de allerghia cambaradas mudant.

Impreos tzertos che riccas siendas,
jughent cun cabu ainas e trastos,
los istimant comente veras prendas.

Dant lughe vera, sunt tzelestes astros,
ispraghent cun rajos sanu amparu,
abritiosos cantu antigos mastros.

Ghia segura pro sapidu imparu,
mudados cun sos purpuros colores
bundante mitza ‘e inzeniu raru.

Sardinna, custos dechidos fiores,
creschidos solos in giardinu anzenu
ti dant decoro, bantos e onores.

Cherina appronta in su rennu terrenu,
non l’ apitighet s’attrividu istranzu,
cando seghestat mare e logu amenu.

Acaparrande patidu badanzu,
fizos tuos affrontant cun corazu,
biazu intzertu e torracontu lanzu.

Ispricande cun s’antigu limbazu.
atzunghent ranos a s’eredidade
chi distimonzat s’issoro passazu.

Giovanni Antioco Mura
Ilartzi, su 22 de cabudanni 2005