Alas de consolu
di Maria Luisa Pisanu

Cun lughe lena, che candela azzesa,
de sa piazza in s'urtimu ispuntone,
tristu e solu, un'antigu lampione
faghet de sentinella, in sa 'ezzesa.

De mezorare non tenet pretesa,
est abbarradu solu in su cuzone;
faros e neon lughen de bellesa,
a issu l'an lassadu a campione.

Isettat ch'enzat cudda mariposa
chi, cada notte, li faghet sa corte
e, che bardofula, li girat in tundu.

Nde li attit sas novas dae su mundu,
li allenat sas penas de sa sorte,
e lu carignat, che fidele isposa.

(Menzione d'onore giuria premio poesia Escolca 2012)