A unu pogheru campanaru
de Pietrino Monni

Istroppiadu t’at fattu sa natura
Ma dotadu de un animu gentile
Ischiavu de unu vicariu vile
Chi, pro dolu, t’at picadu in cura.

Servu devotu e semper ubbidiente
Aches cumpanzia a sas campanas
E sichis sas regulas cristianas
Supra ‘e una turre, allargu dae sa zente.

T’ an trattadu comente unu cane
E mai unu cane at tantu amadu
As suffertu sa vida e triboladu
In cambiu de unu cant ‘e pane.

Sona campanaru, sona sas campanas
Son s’amore tuo, las podes abbratzzare
Son amantes tuas achelas cantare,
Ponelas a ballare sas galanas.

Sonalas si nibat o si proghete
Sonalas si b’at bentu o si b’at sole
Sona chin turmentu e chin amore
Sona pro chie naschit e chie moghete.

Sona puru pro emigrantes e emigradas
E chin allegria a sos chi cherjo bene
Chin passione sona senna pro mene
E pro chie non las an mai sonadas.