A su Poeta seriu Renzo Rosa
di Giuseppe Concas

Pro primu unu saludu tich’imbio
in cambiu e su tuo cordiale,
che amigu sinceru e fraternale
a ti dare sa risposta mic’avvio.

Renzo, iscusa si t’intendes’offesu
sinnu cas dadu a sa rima importanzia
de te nde assaboro sa sustanzia
ma grae in palas t’indendes su pesu.

Ca bias pecamos de ignoranzia
in su chi no ischimus, as cumpresu
cando che semus de su mare in mesu
amos de ndo salvare s’isperanzia.

Tottu sos umanos de sa terra
l’ischimos chi zughimos unu coro
ma prò diffesa ‘e sa patria insoro,
fina perdinde bei an fattu gherra.

Gira su tempus, si cambia bidea
forza mazzore, pared’ assu mancu
s’innimigu de prima a su fiancu
oe sest’unidu a s’Europa intrea.

Mai sa bidu omine mortale
in vida chi apede isballadu
e prò cussu Deu a perdonadu
sa curpa e su pecadu pius vitale.

Nde so cuntentu e su chi nadu masa
chi connosches paesanos mios
speramos chi sian tottu ios
prò podes faghere bella festa crasa.

Chi fis mal’informadu no l’ischia
su chi tan sos paesanos racontadu,
si t’hapo curpa insoro, corpu dadu,
pro te, est’una carezza in poesia.

Anzi s’invitu dae parte mia
spero bene siad’azzetadu
ca sa matessi die ap’invitadu
su sindigu e Lodè in cumpanzia.

E lassamos bigas e frustigoso
cun’argumentos serios e brullas
brindande cun tazzas e ampullas
su primu incontru che bonos amigos.

Bolotana, 02 settembre 2008