A su Poeta Renzo Rosa
di Giuseppe Concas

Prima ringraziadu appo a Luisi
dae cando connutu appo a tie
e meda piaghere a fatu a mie
de precisu mi a nadu sughi fisi.

C’ais valore in sas b’ideas
dand’a d’onzunu una risposta distinta
ti ses allenadu in pista istrinta
as mezu onu, ma menzus l’impreas.

As bonu su rifressu e sa grinta
caminas, no nd’esistin curvas feas
ca comente cheres ti la leas
siad’in prima o siad’in quinta.

Deo prima za mi difendia
finas unu bravinu curridore,
como ses cunsumande su motore
and’abellu sa machina mia.

Arrivo prima cun sa fantasia
fadigo pagu, e pagu e su suore
in sa vida ma dadu calore
sa passione de sa poesia.

Chi dedico cun’affettu e cun’amore
a sos chi tenzo in vera simpatia
unu ses tue, e in sa cumpanzia
ses che i sos chi connosco dae minore.

Renzo atesu che mantenzo ebia
su faularzu ei su traitore
s’ispergiuru, ca er zero su valore,
e sa lista de pessima zenia.

Prima e arrivare sa segunda tua
appo rispostu pro s’amore e Deu
a Contine pro s’argumentu feu,
senza sensu e sa mente sua,

Cominza male, peus a finidu
no b’ha drita una riga ona
lontanu, lontanu e s’elicona
nudda mama naturu lu ha nutridu.

Ma comente a s’essere atrividu
a nos dare cussizu a sa caffona
ded’essere sa billella ‘e cussa zona
o es mesu, o in su totu partidu.

Como Rosa mi devo dispedire
ca mi ch’es faghinde tarda s’ora
e unu saludu caru rezzi ancora
e in bene no siada s’avenire.

Bolotana, 16-09-2008