A su canarinu de Flora
di Paulicu Mossa

Canarinu avventuradu
de s'ermosa Flora mia,
oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu!

Miras tue fittianu
s'adoradu meu accisu;
benit a mie prezisu
chi nd'iste sempre lontanu;
sa candida sua manu
ti nutrid, ti dat carignos;
de lagrimas e disdignos
eo m'alimento ebbìa...
Oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu!

Si ti mancat su consolu
de una dulche cumpagna,
s'in birde amena campagna
no has liberu su ölu;
pro t'ispannare ogni dolu
pensa chi caru t'hat Flora,
t'hat caru e nde sent'ognora
turmentos de gelosia...
Oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu!

Leadi sa libertade,
ti la zedo volenteri;
s'esser goi presoneri
est vera felizidade...
chelos, custu m'accausade
fortunadu giambamentu!
provedide in su momentu
sa bramada presonia!
Oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu!

Si lobrera cussa sorte,
si la potera isperare,
non dia, no, invocare
pro sullievu sa morte;
anzis brama piùs forte
dia tenner de sa vida..
oh consolu! a Flor'unida
tota passare la dia.
Oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu!

Bider li dia a s'ispissa,
in su segretu dolore,
de un infelize amore
sa lagrima in ojos fissa!
intender dia da issa
ripiter su nomen meu,
chirchend’invanu recreu
a s'amoros'angustia!
Oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu!

E di'eo a tal'incantu
bessirel'in custa öghe:
non piangas, l'has inoghe
su ch'amas e t'amat tantu!
bolta in risu su piantu,
pone fine a sos disgustos...
ma delirios sun custos
de s'azzesa fantasia.
Oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu!

Est giocunda illusione
chi pronta che lampu passat;
ma in coro istigas lassat
de mortale afflissione...
avventurosu puzone
chi godis cant'eo bramo,
ricrea pro me sa ch'amo
cun suave melodia.
Oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu!

Tue solu coro e mente
li divaga, o canarinu,
ino chi s'aspru destinu
mi potat esser clemente:
in affannos e dolente
pass'eo intantu sos annos...
naschet da-e sos affannos
calchi ölta s'allegria!
oh, aite non podia
cun tegus giambar'istadu,
canarinu avventuradu!