A Santu Prameri

Medas ti bisant cumpanzu gherreri,
mudadu a festa cun armas postizas,
arguint s’isura, fache e sas chizas
che sordadu istranzu ventureri.

Ditzosu, de fide messazeri,
jaghì gherra e isacheu non disizas,
abova valorosu sas coizas,
sinos e mente, paigadore, aperi.

Faghe chi donzi briga sia finida,
feras torradas in benes umanos,
sanent surda angustia e cuntierra.

De sa groria tua nessi perra,
nos lughescat sentidos fitianos,
assegurande a totu menzus vida.

Giovanni Antioco Mura
Ilartzi, Santu Prameri 2005