A sa funtana de Muzzanu
de Giovanni Moro

Funtanedda 'e Muzzanu cristallina,
fìntzas si so lontanu penso a tie.
Tue bundas da-e una raighina
de umbrosa castanza note e die.

Tue m'amentas cudda pizzinnia
chi tempus mi daiat d'ascurtare
cando 'egrussiolu s'armonia
s'uniat a su tou bubullicare

e deo m'incurvavo a ti vasare
buffande a fruncu s'aba tua dizzosa
comente unu Narzisu chi abrazzare
cherìat cuss'imagine amorosa.

E como chi so prenu de affannos
a tie torro prò mi rinfriscare
e buffande m'irmentico sos annos,
sa tristura 'e su vagabundare.

Si s'aba tua arribat fin'a mare
de zertu nd'at a bider bellas cosas,
ma est zertu no at a olvidare
custa birdes castanzas friscorosas;

e in su pensamentu at a torrare
a custu grussiolu e a su veranu
chi colana sa die a cunsertare,
ignorende sos benes de lontanu.

In su mundu non bi nd'at menzus cosa
che un 'ora colada acurzu a tie,
acanta a s'aba frisca che sa rosa,
chi sichit a bundare note e die.